In je zenuwcentrum
.
Egodocument
Berman is zo iemand die de nietsvermoedende luisteraar eens echt te grazen neemt. In eerste instantie is het zijn zwarte humor die opvalt: “Where does an animal sleep when the ground is wet? Cows in the ballroom, chickens in the farmer’s corvet. Sometimes a pony gets depressed.” En zo staan er nog veel meer opvallende en subtiele (woord)grappen en briljante zinsneden op deze plaat. Daarnaast valt de muzikale omlijsting op: indierock met country-invloed, die ondanks de schijnbare beperkingen van het genre, inventief en afwisselend is. Tenslotte slaat de ontroering toe door de mooie directe manier van zingen (een beetje als Bill Callahan van Smog), de wanhopige liefdesbetuigingen – “I’d crawl over fifty yards of burning coals // just to make it with you” – en de totaal unieke en persoonlijke klank van het album als geheel. Er is dan misschien een dozijn muzikanten aan te pas gekomen, Tanglewood Numbers is onmiskenbaar een ijzersterk egodocument, voortgekomen uit een periode van depressies met als dieptepunt een poging er een einde aan te maken.
Zoekmachine
Het is zo’n album dat zich nestelt in je zenuwcentrum en zich daar wijd vertakt. Alle gemoedstoestanden die je doorstaat bij het intensief luisteren naar deze vijfendertig indringende minuten worden opgeslagen in je hoofd; de zoekmachine die je brein is verwijst je vervolgens voortdurend door naar dit album. Tanglewood Numbers past bij elk moment en is op elk emotioneel niveau even bevredigend. De google in mijn hersenen zal dit kleine Silver Jews-meesterwerkje, die tien prachtige liedjes, voorgoed ergens bovenaan zetten in de lijst met zoekresultaten. Met name wanneer de zoekterm ‘ontroerend’ is.