Sheryl Crow

En ja hoor, haar nieuwe CD Wildflower vermeldt bij de credits als eerste: “To Lance with deep love and appreciation. This record is for you”. Hij is blijkbaar “(Arm)Strong enough to be her man”. Leuk allemaal, maar iedereen weet het: teveel liefde en geluk is vaak ongunstig voor hoogstaande artistieke prestaties.

Grote naam

Sheryl Crow behoorde in de jaren negentig tot de crème de la crème van de Amerikaanse vrouwelijke rockartiesten. Haar debuutalbum uit 1993, Tuesday Night Music Club, staat bij 7 miljoen muziekliefhebbers wereldwijd in de kast en in haar thuisland is zij nog steeds één van de best verkopende zangeressen. De vraag is dan ook of ze met Wildflower vóór het peloton vrouwelijke singer/songwriters blijft uitrijden of dat ze verdwijnt in de grote groep anonieme collega’s.

Shakira?

In twee dingen blinkt Crow nog altijd uit: liedjes schrijven en zingen. Haar songwriting kent een volstrekt eigen stijl. Ze maakt daarbij gebruik van elementen uit de pop, country, soul en rock, zonder duidelijk te kiezen voor één genre. Op Wildflower schrijft ze de meeste songs wederom zelf of samen met de gitarist uit haar begeleidingsband, ex-World Party lid Jeff Trott. Haar stem, misschien wel Sheryl’s sterkste troef, meandert door vele muziekstijlen heen. Je hoort haar soulvol zingen in het refrein van Always on your side, met een folky hese stem in Wildflower en zelfs soft-rockend in Live it up. Wat het meest opvalt op deze plaat, is haar tienerachtige stemmetje in bijvoorbeeld opener I know why; alsof ze nieuwe fans hoopt weg te kapen bij het Shakira-kamp. Wie het CD-boekje bestudeert ziet zelfs foto’s van Sheryl die doen denken aan deze Colombiaanse vamp.

Bitterzoet

Wildflower, het zesde studioalbum van Sheryl Crow, kent helaas qua songs een fors gebrek aan spanning en avontuur. Haar eigen stijl is teniet gedaan door de degelijke en bitterzoete uitvoering (vele nummers rusten op een bodem van strijkorkestjes) op de plaat. De vlinders die Sheryl in haar buik voelt, fladderen over plaat èn artwork. Zelfs op haar website is er geen ontkomen aan die gevleugelde liefdesbeestjes. En dan die teksten, sorry hoor, maar met een zin als “Good is good and bad is bad” uit de single Good is Good is het moeilijk enig cynisme te onderdrukken. Sommige teksten zijn diepgravender (Where has all the love gone en I don’t wanna know), maar over de gehele linie overheerst nietszeggende oppervlakkigheid.

Inspiratie van Elton

Gebeurt er dan op Wildflower niets fraais? Jawel, zeker weten, vanaf het vierde nummer (!) passeren enkele prachtige, ingetogen liedjes zoals Chances are, titelsong Wildflower (vooral de akoestische versie, als extra nummer opgenomen) en Letter to God. Alleen in Live it up is er een opleving qua tempo en kan er voorzichtig gedanst worden. De mooiste song is wat mij betreft Always on your side; mocht je je afvragen door wie Sheryl Crow zich laat inspireren moet je maar eens goed naar de opbouw van dit nummer luisteren. Het is alsof Elton John over de schouders van Sheryl meekeek toen ze het nummer componeerde op de piano.

Eruit met het geel!

Na 50 minuten Wildflower overheerst een gevoel van gezapigheid. Sheryl Crow is met haar hoofd in de wolken en helaas heeft het artistieke resultaat daar onder te lijden. Zonder aanvalslust win je het niet in het hedendaagse peloton met collega singer/songwriters. Je wordt ingelopen, het peloton komt te dichtbij, je zakt weg in de massa. Om te ontsnappen aan de sleur moet Sheryl haar gele truidrager de deur wijzen en ons dan opnieuw trakteren op een plaat vol hartzeer!