Muziek / Album

Racoonformule nog lang niet uitgewerkt

recensie: Racoon - Before You Leave

Het zijn de ronddartelende gitaartokkels. Het is dat donkere drum- en basgeluid dat je eerder bij een rockband zou verwachten, maar dat daardoor toch ook veel van het geluid van deze groep bepaalt. Het is die mannelijke nachtegaalstem met dat flintertje Iers accent. En tegenwoordig perfectioneert de mondharmonica het totaalplaatje van de songs nog wat vaker. Racoon, kortom, is terug. Met hoogstaande liedjes die heel duidelijk laten horen dat de formule nog lang niet uitgewerkt is.

Al is er dit keer iets wezenlijks veranderd. Dit is niet meer een band die zoekende is naar een geluid, naar een muzikale formule. Dit is een band die inmiddels verdomd goed weet wat ze het beste kunnen en van dat gegeven voor het eerst ook écht gebruik maakt. Het zijn de rustige, akoestische nummers die namelijk domineren. “Er komt zelfs geen elektrische gitaar bij kijken”, vertelt gitarist Dennis Huige. Er lijkt daardoor op Before You Leave veel meer gewerkt te zijn aan de composities. Racoon heeft nog meer diepgang gekregen. Meer diepgang in teksten schrijven, in koortjes verzinnen, in gitaarpartijen zeer genuanceerd dubbelen, in solopartijen her en der op Thielemansiaanse wijze invullen.

Ambachtelijk songschrijverschap

~


In 2000 kreeg ik als stagiair bij muziektijdschrift OOR de opdracht een nieuw Nederlands bandje te interviewen. Ter voorbereiding had ik dagenlang de promo van hun te gekke debuutalbum in mijn discman. Ik toog uiteindelijk naar het Utrechtse studentenhuis waar twee van de vier leden praktisch naast elkaar woonden. Zanger Bart van der Weide en Dennis Huige spraken buitengewoon spontaan over hun aanstaande muzikale avontuur met drummer Paul Bukkens en bassist Stefan de Kroon.

Hun ambachtelijk songschrijverschap gecombineerd met een tomeloos enthousiasme zorgde terecht voor het gewenste succes. En feitelijk is er na 8 jaar nog helemaal niets veranderd. Die gasten zijn niets veranderd, al weten ze nu beter waar hun krachten liggen. Till Monkeys Fly was een album waar speelvreugde vanaf spatte, en op Here We Go, Stereo! werd de experimentele kant van het songschrijven verkend. Another Day werd een regelrecht commercieel succes. Dit omdat ze hun geluid gevonden hadden. Op het vierde album wordt die commerciële kant van het voorgaande album volkomen uitgebuit. Met hun positieve, spontane vibe van weleer. Het vierde album laat horen dat Racoon tegenwoordig nóg meer thuishoort in de theaters. Na alle festivaloptredens gaan ze in de herfst en winter wederom uitgebreid het theater in. Zodat de nummers zeker nóg meer diepgang krijgen. Want eerlijk gezegd komt de Racoonformule in die theaters pas echt perfect tot haar recht.

Zuivere keuze

~


Bij veel bands zou je wel eens kunnen denken dat dergelijke ‘strategieën’ enkel voortvloeien uit het gegeven ‘geld verdienen’. Maar bij Racoon blijft het steevast een heel zuivere keuze. Een keuze die je als het ware voelt als je hun muziek luistert. Dit is de muziek die deze band op dit moment daadwerkelijk wil maken. Nog immer op dezelfde wijze die deze band omstreeks 1999, 2000 al aanhing. Met nog immer als resultaat: liedjes van hoogstaand niveau.

Hun nieuwe single en geheide (!) hit Lucky All My Life met een schitterende zanglijn en tweede stem, maar ook het venijnige Start a War, het prachtig verhalende Clean Again, het lieve Mrs. Angel, het trieste Before You Leave en het sympathieke My Town. Het zijn allemaal nummers die aangeven dat succesvolle Racoonformule nog lang niet is uitgewerkt.