Geschiedenis is geschreven

Met Chaos and Creation in the Backyard bewijst de 63–jarige Sir Paul dat hij absoluut in de race is voor de titel ‘één van ’s werelds grootste songschrijvers ooit’. Sterker, het daadwerkelijk winnen ervan komt na beluisteren van dit album verradelijk dichtbij. Diversiteit is het kernwoord bij dit album. McCartney laat dit (weliswaar mét de verrassende hulp van co-producer Nigel Godrich) meer dan ooit zien. Superlatieven (sorry alvast) als ‘muzikale alleskunner’, of ‘briljant componist’ liggen mij meer dan eens op de lippen.

Grenzen verkennen

Godrich laat Paul McCartney op een veelzijdige manier ‘als Paul McCartney klinken’. De hoofdpersoon speelt vrijwel alle instrumenten zelf in, maar zorgt er desondanks immer voor dat hij als een volwaardige band klinkt. Macca nam er dan ook ruimschoots de tijd voor. Ongeveer twee jaar sleutelde hij aan de nummers voordat ze goed bevonden waren om het album waardig te zijn. Muzikaal gezien verkent hij grenzen meer dan ooit. Nummer na nummer is anders, in herhaling vallen doet hij dit keer niet. Hoor een snufje Harrison in Friends to Go. Luister ademloos naar Jenny Wren, de Blackbird van 2005. Of naar het bijna psychedelische How Kind of You? Of die Beatle-esque vioolpartijen in English Tea. Belangrijke noot hierbij: nergens klinkt het als goedkope kopie van voorheen, nergens is Chaos… een kloon van een eerder Beatle/ Wings-tijdperk.

Abbey Road

De nummers zijn stuk voor stuk schitterend. Neem A Certain Softness. Het mag als één van de verrassingen van het album beschouwd worden. Een schitterende zangpartij gecombineerd met een welhaast Cubaans arrangement. Een ander hoogtepunt is Promise to You Girl. Meerdere tempo’s, meerdere ritmes, meerdere nummers eigenlijk, volgen elkaar zeer vloeiend op. Een beetje zoals op de B-zijde van dat schitterende Beatle-album Abbey Road ook het geval is.

Anyway is met recht een heerlijk slotakkoord. Wat begint als intiem pianoliedje (uiteraard over de liefde), ontaardt via ruwe rocksong in een Radiohead-achtige compositie. Maar toch klinkt ’t noot voor noot als McCartney. En dat is knap. Dit is een zeer verrassend album geworden. Chaos and Creation in the Backyard? Inderdaad, er is geschiedenis geschreven.