Overeasy zit in de slipstream van Solex
Eind 2005 verliet Robert Lagendijk na een gênante ruzie de band waarbij hij veertien jaar lang drumde: de Amsterdamse indiegroep Scram C Baby. Het nemen van het besluit tot opstappen zal zijn vergemakkelijkt doordat hij toen al druk was met soloproject Overeasy. Of Lagendijk er artistiek verstandig aan heeft gedaan om voor zichzelf te beginnen zal blijken wanneer dit najaar Scram C Baby’s nieuwe plaat verschijnt. Maar het heeft er nu reeds alle schijn van.
Scram C Baby’s laatste studioalbum, Love Is Not Enough uit 2003, was een heerlijk gruizige en kortademige rockplaat – hun beste tot nu toe. Toch is Overeasy’s debuut Bang Your Buck een stuk interessanter. In de slipstream van Solex, het toch behoorlijk succesvolle sampleproject van Liesbeth Esselink, is Lagendijk allerhande jazz-samples gaan loopen, wat samen met wat elektronica en al dan niet live ingespeelde drums, een plezierig speelse plaat oplevert.
Esselink volgt al vier albums lang een vergelijkbaar procédé. Uit haar eigen tweedehands platenwinkeltje diept ze daarvoor de meest obscure plaatjes als samplevoer op – zo wordt haar bio al sinds het begin samengevat. In zijn tijd als drummer bij Solex heeft Lagendijk dan ook bij haar, zijn ex-geliefde, de kunst afgekeken. Veelzeggend genoeg verschijnt Bang Your Buck op Solex’ label Discmeister en wordt Liesbeth Esselink gecredit voor additional editing, tips & tricks.
Leen- en jatwerk
Bij Solex leidt al het leen- en jatwerk tot flink scheefgegroeide popliedjes. Bij Overeasy is eerder sprake van zorgvuldig in elkaar gezette compositietjes, van telkens een paar minuten lang. Eerder werden de nummers getypeerd als tv- tunes of reclamejingles, maar Lagendijk is helemaal niet op zoek naar de in dat geval broodnodige catchy melodie. Bij hem gaat het om ritmes. En daarvoor overstuurt hij een stukje big band, herhaalt hij een paar noten piano of een een grillig saxofoonloopje, of laat hij een contrabas een vamp spelen.
De tweede helft van Bang Your Buck is de beste. Vanaf het nummer O.V.E.R.E.A.S.Y. doet de Australische vocalist Stuart Brown er zo ongeveer het zwijgen toe. De man met de donkerbruine stem, eerder te horen op Solex’ laatste album The Laughing Stock Of Indie Rock, moest tot dan toe kennelijk zorgen voor een laidback-sfeer. Maar zijn ridicule one-liners, voorgedragen als was hij Maxi Jazz van Faithless, leiden alleen af. Lagendijk is getuige afsluiters Close Encounters Of The Weird Kind en Bang Your Buck inventief genoeg om de aandacht in zijn eentje vast te houden. Dáár wil je meer van horen.
Henri Melaanvuo 
