Same Old Story

Gitarist Bernard Sumner (geboren als Bernard Dicken), basgitarist Peter Hook en drummer Stephen Morris besloten na Curtis’ overlijden samen met toetseniste Gillian Gilbert (die zich op deze dvd ontpopt als irritante giebelgeit) verder te gaan onder de naam New Order. Omdat de liefde voor muziek nou eenmaal sterker was dan het schuldgevoel en ze zich weigerden neer te leggen bij de tragische situatie. Zo viel het abrupte einde van één van de grootse beloftes van de Manchester-scene samen met het ontstaan van die andere legende, nu precies 25 jaar geleden. Dat is waarschijnlijk de reden dat Warner Music nu op de proppen komt met de DVD-release van de eerder op video verschenen BBC-documentaire New Order Story uit 1993.

In New Order Story wordt aan de hand van interviews met bandleden – helaas niet altijd even interessant -, collegamuzikanten/fans zoals U2-zanger Bono (die zich quasi filosofisch afvraagt wat er van Joy Division zou zijn geworden als Curtis nog had geleefd) , journalisten (waaronder Smash Hits-redacteur en latere Pet Shop Boy Neil Tennant), platenbonzen, designers, producers enzovoort een beeld geschetst van het fenomeen New Order.

Tony Wilson

Zowel Joy Division als New Order blijken – zoals we ook al zagen in Michael Winterbottoms geniale 24 Hour Party People (2002) – nauw verweven met de legendarische Manchester nachtclub The Hacienda en het onafhankelijke, eind jaren zeventig opgerichte label Factory Records. Initiatiefnemer van beide was wanker Tony Wilson, journalist/presentator van Granada Television, waarvoor hij het rockprogramma So it Goes presenteerde. Wilson is tevens de ontdekker van Stoney Tony’s Happy Mondays en de kitschpop van Frankie goes to Hollywood. Eind jaren 90 moest The Hacienda noodgedwongen zijn deuren sluiten wegens overmatig XTC-gebruik.

Gemis

Natuurlijk mag muziek in een documentaire als deze niet ontbreken. Er worden de kijker éénentwintig nummers voorgeschoteld; clips afgewisseld met liveregistraties. Helaas weinig tot geen materiaal van vroege albums zoals Power, Corruption, Lies (1983) en Low Life (1985). Ik denk dan aan hits als Sunrise en Sub-Culture. Die laatste laat duidelijk de invloed zien die New Order heeft gehad op de sound van bijvoorbeeld de Pet Shop Boys. Dat had er natuurlijk gewoon in moeten zitten, temeer omdat Neil Tennant zelf ook aan het woord komt. Nog zoiets: ondanks dat Ian Curtis voor elk optreden Kraftwerk draaide en daarmee impliciet de richting aangaf voor de latere New Order-sound, vond regisseur Kevin Hewitt het blijkbaar niet nodig om op Kraftwerk in te gaan.

Over de extra’s kunnen we kort zijn, die zijn er namelijk niet. We hadden graag willen weten wat Hewitt’s intentie was. Wat oefenruimte sessies waren ook leuk geweest. New Order wordt tegenwoordig algemeen beschouwd als één van de belangrijkste, zo niet de belangrijkste Britse poprock-band van de 20e eeuw (de band is onder meer van grote invloed geweest op The Killers). Uit de documentaire New Order Story blijkt, cru gezegd, nergens waarom. Tegelijkertijd met deze documentaire verscheen de dvd New Order-A Collection, met daarop alle uitgebrachte videoclips. Inclusief nieuw materiaal voor Temptation, Ceremony en Waiting for the Sirens’ call.