Strak stramien

In de biografie op Last.fm wordt gezegd dat Massive Audio Nerve de eerste band ter wereld is die gebruik maakt van een kwart-tonaal systeem. In plaats van halve tonen hanteren ze kwart-tonen in hun muziek zodat er geen twaalf maar vierentwintig noten in een octaaf zitten. Een muzikale innovatie die niet terug te horen is op het album.

Geen instant classic

Dat Massive Audio Nerve de aandacht op hun tonale innovatie legt is wel te verklaren: het zijn steengoeie muzikanten. Iedere noot en iedere drum-tik staan precies waar ze moeten staan. Het klinkt oerdegelijk. Jammer is dat er geen uitschieter op het album staat. Geen instant classic dus, maar daar staat tegenover dat geen enkel nummer teleurstelt. Het hele album staat als een huis.

Strakke ritmes, een flinke dosis distortion en gevarieerde zang worden professioneel uitgebalanceerd. Vooral de zang valt op. Die doet denken aan Fear Factory, waar ook grunts en zang worden afgewisseld. De zang van Tony JJ lijkt wat minder een trucje dan die van Fear Factory’s Burton Bell. Bij tijd en wijle doet JJ’s stem denken aan Mike Patton. Niet alleen qua klank(kleur), maar ook qua creatief gebruik van de stembanden, zoals in de eerste maten van ‘Cryogenic’, meteen aan het begin van Cancer Vulgaris.

Genoeg muzikale kwaliteiten
Massive Audio Nerve zoekt nergens echt de grenzen van het genre op. Alle nummers zijn degelijke industrial-metal composities. ‘3 Quarter’ wijkt enigszins af van de standaard doordat het een driekwartsmaat is. Uiteraard hoeft niet alle muziek avantgardistisch te zijn en niet iedere band hoeft zichzelf voortdurend opnieuw uit te vinden. Het is ook wel eens prettig om een album te horen van een band die zich volledig bewust is waar ze mee bezig is en over genoeg muzikale kwaliteiten bezit om een heel album lang niet teleur te stellen.

Dat is een voordeel boven (het eveneens Zweedse) Clawfinger. Stilistisch gezien zijn de bands aan elkaar verwant. Massive Audio Nerve is echter constanter in kwaliteit. De politieke, maatschappijkritische lading van Clawfinger is afwezig bij Massive Audio Nerve. Althans, het speelt geen hoofdrol of dringt zich niet op aan de luisteraar. Enige (maatschappelijke) reflectie en kritiek is wel aanwezig, vooral in ‘This Generation’: ‘This generation A sample of no value/This generation A lower state of failure.’ Massive Audio Nerve heeft met Cancer Vulgaris een album afgeleverd dat niet snel verveelt en een degelijk geheel is, maar nergens echt verrast of de oren doet spitsen. De zang maakt het net een beetje interessanter, complexer misschien. Een toegevoegde waarde, maar de muziek staat al als een huis.