Heel af en toe is daar die vonk

Nou wil ik niet al te negatief zijn, maar zijprojecten als deze vallen nog wel eens tussen wal en schip omdat de verschillende partijen natuurlijk ook hun hoofdprojecten hebben. Is dat dan bij Loose Fur ook zo? Opnieuw gedeeltelijk. Born Again in the USA herbergt een aantal middelmatige naar americana schurkende nummers. De vrolijke opener Hey Chicken is niet zo sterk en het lome The Ruling Class met een aanstekelijk fluitje is fijn, maar ook geen topmateriaal. Daarna gebeurt er echter iets. Answers to Your Questions is een schitterende ingetogen ballad, prachtig vol twijfel gezongen door Jim O’Rourke. En zo telt Born Again in the USA nog een flink aantal ronduit memorabele momenten, die het niveau van de beste Wilco-platen evenaren en eveneens in de buurt komen van O’Rourke’s prachtige Eureka.

Oogverblindend en bloedheet

Het album kent echter even zoveel alleraardigste passages, waarover ook niet meer of minder kan worden gezegd. Pure schoonheid gemixt met wat meligheid, wat landerigheid, wat ouderwetse Amerikaanse rock. Loose Fur blinkt vooral uit in de rustige momenten, die als ik het wel heb vooral op het conto van Jim O’Rourke moeten worden geschreven. Af en toe is het echter ook de wisselwerking die er voor zorgt dat er mooie dingen gebeuren. Het zachte, experimentele en ongetwijfeld door O’Rourke bedachte einde van Wreckroom (door Jeff Tweedy gezongen), is hier een mooi voorbeeld van. Even voel je die vonk tussen deze drie muzikanten enorm scherp worden. Bijna oogverblindend en bloedheet. Sprakeloos.

Dan weer met beide benen op de grond voor de afsluiter Wanted. Een mooi liefdesliedje, gestuurd door de piano. Echt zo’n feelgood einde van een plaat die met name aan het begin wat twijfels oproept, maar door een prachtig laatste kwartier helemaal goed eindigt. Eigenlijk best een mooie prestatie voor een zijproject.