Toegankelijk thema

Knight Area heeft ervoor gekozen om ruim voor de internationale release voor de Nederlandse fans een releaseparty te organiseren en het album integraal live ten gehore te brengen. Een feestje waarbij ook symbolisch het eerste exemplaar van het album wordt overhandigd aan steun en toeverlaat van de band Gert-Jan van Middelkoop.

Na de pauze wordt een bloemlezing gespeeld uit de vorige drie albums. Je ziet dat de band veel ontspannener musiceert dan voor de pauze maar de hoge kwaliteit is hetzelfde. Voor het publiek is het natuurlijk een feest der herkenning. Toch is het vooral de herinnering aan de eerste set die velen mee naar huis zullen nemen evenals het nieuwe album.

Geen concept, wel een thema 

Ondanks dat Nine Paths geen conceptalbum is, hebben de nummers wel een gemeenschappelijk thema: de negen wegen naar een gemeenschappelijk doel. Dat doel is in ieder geval dat ze samen op één album zijn gekomen. Producer Neil Kernon, bekend van o.a. Judas Priest, heeft bij het mixen aan de knoppen gezeten. Wellicht dat het de weg zal openen naar een wat groter publiek door een wat andere sound.

De toegankelijkheid is goed af te horen aan Nine Paths maar mondt niet uit in middelmatigheid of liedjes die snel gaan vervelen. De boog in de soms lange nummers blijft goed gespannen en de afwisseling in de verschillende composities is dermate groot, dat  je het album vele keren achter elkaar kunt draaien.

In de oude Dru-fabriek, tijdens de releaseparty, speelt de band het album voor het eerst helemaal live in de volgorde zoals het op de cd is gezet. Van het ruim negen minuten durende uitbundige openingsnummer ‘Ever Since You Killed Me’ tot en met de afsluiter ‘Angel’s Call’ wordt alles voor de pauze gespeeld. Zelf vinden ze bij monde van gitarist Mark Vermeule dat “de chemie nog wat zal toevoegen als ze de nummers vaker live hebben gespeeld”. De zaal denkt daar vooralsnog anders over en geniet zichtbaar en hoorbaar van de eerste kennismaking. Het afsluitende nummer is geschreven door Mark Smit en mag gezien worden als een van hoogtepunten van het album.

Meer songsmeden
Een compositie van het nieuwe album die de aandacht trekt, is het als een ballad startende ‘The Balance’, dat uiteindelijk ontvlamt in een progrock geluidswal. Daarnaast is het duet ‘Please Come Home’ met Delain-zangeres Charlotte Wessels van grote klasse.

Er zijn geen zwakke momenten aan te wijzen op dit nieuwe studio-album. Ook het door bassist Gijs Koopman gecomponeerde ‘The River’ past uitstekend in het geluidsbeeld van het album. Gerben Klazinga heeft er prima song-smeden bijgekregen in de band; dat zal de creativiteit in de toekomst zeker een ‘boost’ geven. Natuurlijk is het voor Klazinga even wennen na een periode van vooral composities van zijn hand. De ruimte die de overige leden van Knight Area hier krijgen wordt uitstekend benut en zal alleen maar uitmonden in een sterke band omdat men elkaar scherp zal houden.

Nine Paths staat bol van de energie, het spelplezier spettert uit de boxen en de sound klinkt volwassener dan ooit. De toegankelijkheid voor het grotere publiek zit hem vooral tussen de noten: dat wil zeggen dat het niet direct aanwijsbaar is maar wel voelbaar en hoorbaar. De kwaliteit die Knight Area ten toon spreidt is wederom van een internationale klasse, die met de toegenomen toegankelijkheid alleen maar kan leiden tot een groter verdiend succes.