Wat is waar…?
.
Flitsend uiterlijk
De onzinnige lyrics van Henk Westbroek maken Het Goede Doel tot een regelrechte hitmachine. Tussen het verschijnen van debuutalbum België (1982) en het opstappen van Westbroek in 1991 ten bate van zijn solocarrière, weet de Utrechtse popgroep maar liefst elf hits te scoren. Een prestatie die natuurlijk ook op naam komt te staan van componist Henk Temming. Zijn zeer aanstekelijke, sterk op dans gerichte muziek doet denken aan Doe Maar en Toontje Lager. Deze drie groepen beheersen gedurende de jaren ’80 de Nederlandse hitlijsten, binnen het genre “gladde discoplaten”, een genre waarin grappige teksten en “beats” centraal staan, maar waarin een flitsend uiterlijk nog belangrijker is. Opvallende albumhoezen, spectaculaire lichtshows, snelle kapsels en “modieuze” kleding lijken belangrijker dan de muziek. Hierin onderscheidt Het Goede Doel zich echter van andere Nederlandse Duran Duran-imitaties. De heren Westbroek en Temming moeten het duidelijk van hun muzikale kwaliteiten hebben…
Hoera, 10 jaar gescheiden
Op 20 december 2001 gaf Het Goede Doel een eenmalig reünieconcert in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Ter gelegenheid van – geloof het of niet – het tienjarig jubileum van het uitvallen van de groep. Onder het motto “10 jaar gelukkig uit elkaar” kwamen Henk en Henk weer bijeen. Natuurlijk ter promotie van de onlangs verschenen 4-dubbele-verzamelaar Geef De Mensen Wat Ze Willen. En dat verwachtte men vanavond te krijgen. Maar liefst 79 keiharde guldens (excl. servicekosten) moesten worden neergelegd voor dit heugelijk samenkomen, maar desondanks was de concertzaal “met de beste akoestiek van Europa” compleet uitverkocht.
Heupwiegende bewegingen
Henk Westbroek en Henk Temming hadden duidelijk zin in dit gelegenheidsoptreden. Met gepaste trots werd het ene na het andere prachtnummer ingezet; natuurlijk na een minutenlange introductie door ras-DJ Henk Westbroek. Het Amsterdamse publiek dacht hier echter anders over. Men reageerde nauwelijks – in veel gevallen zelfs helemaal niet – op onbekend materiaal. De talloze toehoorders waren duidelijk gekomen om overbekende hits als België en Vriendschap te horen, en wilden niet verveeld worden met minder bekende nummers. Terwijl deze – naar mijn mening – absoluut niet onderdoen voor het eerdere werk van Het Goede Doel. De klassieke tweedeling tussen de ware die hards, die voor het podium compleet uit hun dak gaan, en de meer afwachtende concertbezoekers achteraan, leek vanavond geheel verdwenen. Tijdens de minder bekende nummers heb ik werkelijk niemand op een heupwiegende beweging kunnen betrappen, terwijl bij de succeshits iedereen los ging. Voordeel: ook vooraan volop tijd om bier te kopen. Nadeel: totaal geen sfeer in de Heineken Music Hall. Beetje jammer, Amsterdam! Dat verdienen Henk en Henk echt niet.
Feestdagen
Het Goede Doel bevestigt door middel van een gedegen, tot in de puntjes verzorgde – bijna gladde – en bovenal zeer energieke show nog volop mee te (kunnen) draaien in de Nederlandse popscene. Een optreden dat onomstotelijk bewijst dat de verzamelaar Geef De Mensen Wat Ze Willen een prima aankoop is.