Believe the hype
Een nieuw jaar, een nieuwe Britse hype. Sinds enkele maanden staat de naam Franz Ferdinand in Nederland voor meer dan een vermoorde aartshertog. De verzamelaar Worlds of Possibility van Domino Records gaf al een voorproefje op wat dit jaar de eerste release zou worden om naar uit te kijken. En jawel, Franz Ferdinand maakt alles waar met haar gelijknamig debuut, en natuurlijk het briljante optreden op Eurosonic. Dat optreden was voor mij het absolute hoogtepunt van het festival. Een volle Vera aanschouwde het nieuwste wereldwonder. Ondertussen was de band in het thuisland Engeland al uitgeroepen als redding van de hedendaagse popmuziek. De drie shows in maart zijn ondertussen al uitverkocht.
~
De debuutsingle Darts Of Pleasure is dan ook een perfecte binnenkomer geweest in de wereld van Franz Ferdinand. Dit nummer geeft in 2’58” weer waarom Franz Ferdinand een meer dan leuke band is. Het nummer is op zich al sterk, maar als dan tegen het eind van het nummer ook nog het basisriedeltje opnieuw ingezet op een orgeltje, vergezeld van een euforisch gezongen “Ich heisse Superfantastisch!, Ich trinke Schampus und Lachsfisch!” kun je mij helemaal wegdragen.
Catchy
De tweede single, met ondertussen al een meesterlijke video, Take Me Out is op dit moment slechts een bevestiging van de status van Franz Ferdinand. En weet u wat helemaal mooi is? De hele plaat staat namelijk vol met dit soort catchy nummers. Inderdaad, terwijl het buiten sneeuwt, de wind langs je handen snijdt, je fietsslot bevroren is, en de zon verraderlijk schijnt, heb jij de hele dag Franz Ferdinand in je hoofd. Daar kun je op rekenen. Luister de plaat maar eens een paar keer. Want hij begint nog bedrieglijk rustig met het á cappela intro van Jacqueline, en daarna barst het nummer los in een vrolijke melodie die het hele album aanhoudt. De twee singles zijn daarbij wel de hoogtepunten, maar dat maakt helemaal niet uit. De totaalervaring is dusdanig geweldig dat je zeer veel moeite moet doen om de plaat weer uit te zetten. Daar hebben Alex Kapranos (zang / guitaar), Nick McCarthy (zang / guitaar), Bob Hardy (bas) & Paul Thomson (drums) dus prima werk afgeleverd.
De muziek
Rest nog een korte stijlomschrijving van de muziek van Franz Ferdinand. We horen vooral hoekige popliedjes, met meeslepende melodieën. De Schotten hebben een lekker dansbare plaat gemaakt, waarop de songs met enige nonchalance zijn gebracht. Live komt deze muziek het beste uit de verf, zeker wanneer de gebrachte songs vergezeld worden van de gimmicks van de heren. Op Eurosonic viel het mij op dat de bandleden vele kenmerkende bewegingen hebben overgenomen van prominenten uit de Engelse popgeschiedenis. Deze band zal het dan ook erg goed kunnen doen op de Europese festivals. Ga ze live zien, geloof in de hype!
The War On Drugs - Matthias Heschl 
