Natuurlijk is het voor deze band erg leuk om fans te laten zien dat ze in Amerika al redelijk succesvol is. Dat ze ook tourtjes in Australië, Nieuw-Zeeland en Japan hebben gedaan. Speciaal hiervoor is de documentaire Tour De Franz op dvd één gezet. Een erg grappig verslag van een band op tournee. Wat te denken van die populaire Amerikaanse talkshowhost David Letterman, die ieder bandlid na een uitvoering van Take me Out in zijn show begroet met een handdruk en de zin: “Welcome to our country”. Of de eerste FF-ontmoeting met hun overduidelijke helden David Bowie (‘hij gaf een ferme handdruk’) en Lou Reed (‘hij gaf een slap handje’). Of die superzenuwachtige bassist Bob Hardy, die het podium niet op durft. Kortom, een leuk gefilmd, schattig tourverslag. Helemaal niets mis mee, de kijker leert de band beter kennen.

Daarnaast staat er een bloemlezing van live FF-nummers around the globe op dvd nummer één. Van een intiem (helaas ook met slechter geluid) Tell Her Tonight in Pianos, New York tot een overweldigend Take Me Out tijdens het Schotse T in the Park-festival. Overall moet eerlijkheidshalve toegevoegd worden dat live zingen niet echt aan de FF-leden besteed is. Niettemin maken enthousiasme en uitstraling veel goed. Het hoeft niet loepzuiver te klinken, als het maar overkomt. En dat doet het uiteindelijk wel, als je het immer enthousiaste publiek mag geloven. Hilarisch is het bonusmateriaal op dvd één. Wat te denken van karaokeversies van Take Me Out en The Dark of the Matinée (inclusief weinig verhullende sixties-filmpjes)?

Brixton Academy, London

Dvd nummer twee biedt nog eens twee complete concerten van de band. Een (overigens erg goede) registratie van een optreden in de Londense Brixton Academy. En een iets minder geslaagd concert in San Fransico (qua marketing natuurlijk wel een slimme zet; hierdoor zal de dvd ook in Amerika veel beter verkocht gaan worden). Maar als bonusmateriaal op deze schijf dan ook nog eens enkele slechte handycam-opnames vanaf het podium bevat, ben ik even heel erg genezen van m’n FF-ziekte. De meerwaarde van het Brixton Academy-concert is dat ze enkele ‘nieuwe’ (Your Diary, I’m Your Villian, This Boy) nummers spelen die uiteindelijk op het tweede album zijn beland. Toch, met alle respect voor deze band: die live-bloemlezing op dvd één èn die twee volledige FF-concerten op dvd twee, dat is echt teveel van het goede.

Voor de goede orde; ik kan me zeker voorstellen dat FF-fans smelten bij deze uitgebreide dubbel-dvd. Echter, mijns inziens staat er te veel materiaal met te weinig diversiteit op. Less FF is more FF, zeg maar. Het Brixton-optreden aangevuld met alle leuke extra’s en de documentaire, dat was echt ruim voldoende geweest voor een top-dvd. Dan had een ieder het ongetwijfeld een te gek eindresultaat gevonden. Nu overheerst bij mij in ieder geval een FF-overkill.