Zorgeloze pop is niet voor iedereen

Dat is de grote vraag. Kvraagetaan stond al weken hoog in De Afrekening, de altijd leuke lijst van Studio Brussel, voordat de het lieflijke nummertje Nederland wist te bereiken. Op het moment dat de band groot aan het worden was in Vlaanderen ontfermde Excelsior zich over de heren om de doorbraak in Nederland voor te bereiden. Het label presenteerde Fixkes bijvoorbeeld tijdens de afgelopen editie van Motel Mozaïque en ook de populaire radiostations hebben er inmiddels lucht van gekregen, zodat zo nu en dan Kvraagetaan voorbij komt, maar is Nederland klaar voor de volledige plaat?

Flip

Normaal gesproken moet het lukken, want ze gaan met zijn zessen over redelijk bewandelde paden. De band werkt een beetje in de richting van Flip Kowlier, die reeds drie ongeveer gelijkgestemde platen op zijn naam heeft staan. Mooi was dat, die moeilijk verstaanbare teksten in het Izegems, waar, vooral bij Ocharme Ik, de puurheid en passie vanaf dropen. Fixkes doet minder moeilijk over de muziek en de teksten, het klinkt wat luchtiger en is minder puur, laat staan dat het vol passie zit. Het is veel beter verstaanbaar, waardoor het duidelijker opvalt dat het hier en daar ontbreekt aan diepgang. De muziek van Fixkes doet daarom ook denken aan de zorgeloze pop van Jack Johnson, maar dan gezongen in het Stabroeks. Wanneer je dat combineert met een mespuntje Everlast, waarbij het soms doorslaat naar Kowliers ter ziele gegane hiphop-formatie ’t Hof van Commerce zoals het compleet afwijkende Vrijdagavond kom je redelijk dicht bij hetgeen Fixkes brengt.

Paden

Het spreekt voor de band dat ze zich bewust zijn dat ze het wiel niet zelf hebben uitgevonden. Normaal gesproken kun je dan hard struikelen over tenenkrommende nummers als Lepeltje, Lievelingsdier en Pistoleke, waarbij de tekstregels niet ver boven het middelbareschool-niveau uitstijgen. Dat is dan het voordeel van weinig pretentie. De keerzijde is echter wel dat de liefhebber er niet door wordt gegrepen. Die houdt het bij de single, kijkt misschien ietsje verder, met het nummer Oepternief en dan is het mooi geweest. De titelloze plaat klinkt te veel tussen neus en lippen door en het klinkt zo simpel allemaal, jammer genoeg. Soms moet je meer doen om een goede plaat te krijgen, dan kun je niet over een nacht ijs. Want het maken van goede platen is verre van simpel. Maar wie maalt daar om, als het publiek je omarmt? Wat dat betreft kan Fixkes hoge ogen gooien bij de gemiddelde Nederlander.