Electronisch briesje

De uit Toulouse afkomstige Alary begon in 1998 met Ensemble en debuteerde in 2000 met het album Sketch Proposals. In die dagen was Ensemble nog een duo, dat naast Alary ook Chanelle Kimber in de gelederen had. De sound was een mengeling van prettige in het gehoor liggende frans-engelse pop (in de trant van Stereolab) en meer experimentele elektronica. In commercieel opzicht was Sketch Proposals geen doorslaand succes: wel wist de cd de stereo van Björk te bereiken. Ze was onder de indruk en liet Alary twee nummers van Vespertine remixen en liet hem op de koop toe nog een stuk voor haar album Medúlla componeren, wat resulteerde in het ambientachtige Desired Constellation.

Stem van de natuur

De experimentele kant van Alary is ook op de huidige plaat aanwezig en voert in drie van de acht nummers de boventoon. Still is daarvan het meest ambient en bestaat volledig uit elkaar overlappende etherische klanken en feedback. In twee andere nummers laat Alary de stem van de natuur aan het woord: Unrest bestaat uit het suizen van wind, afsluiter For Good uit het geruis van regen. Hoewel het in de huiskamer horen woeden van natuurkrachten in theorie voor eenieder een ervaring zou kunnen zijn, zal dergelijke musique concrète in werkelijkheid waarschijnlijk alleen de echte aficionado aanspreken.

Lichtvoetig

De overige vijf nummers zijn een combinatie van popmuziek en geluidskunst en liggen duidelijk beter in het gehoor. Opener Summerstorm begint als een lichtvoetig liedje met de vocalen van Alary en zangeres Mileece, waarin de melodie halverwege overgenomen wordt door jazzy saxofoonklanken. Ook de overige collaboraties vallen in goede aarde. De stem van Lou Barlow wordt in One kind, two minds aanvankelijk sierlijk omlijst door een akoestische gitaar en de resonantie van Alary’s electronica: een edgy slotdeel met drums en krakende synthlijnen levert vervolgens de nodige variatie.

Instrumentatie

Een dergelijke uitbarsting blijft uit in het door Chan Marshall (Cat Power) gezongen Disown, delete. In dit nummer zijn het de expressieve vocalen die voor spanning zorgen. Heel bijzonder is de subtiel afgestelde begeleiding, die op fantastische wijze met de zang aanzwelt en weer terugvloeit. Afgezien van de drie wat experimentele tussendoortjes, maakt Alary op Ensemble een sterke synthese van geluidskunst en popmuziek. Het is vooral de originele en open klank van zijn knappe arrangementen die de op zichzelf al charmante liedjes nog van wat extra charme voorziet. Björks bewondering blijkt volkomen terecht.