Liever live
In 2001 wist Electric Six met de single Danger! High Voltage aan menige mond een lach te ontlokken. De discorock met absurdistische, over the top gezongen teksten en een minstens zo absurde videoclip zorgden ervoor dat het nummer een hit werd, waaraan de groep zijn naamsbekendheid merendeels te danken heeft. Ook de tweede single Gay Bar uit 2003 deed het vrij goed, hoewel het succes van Danger! niet werd overtroffen.
~
Jodelen
De jolige humor is ook op de derde studioplaat Switzerland weer aanwezig, al beginnend bij de titel van het album. De band verklaart: “Electric Six loves to yodel, loves to make money and loves to sit on the political fence. So it was inevitable that their next album would be called simply…Switzerland”. Een begrijpelijke reden. Maar naast de titel zelf en het artwork waarop een geldkoffertje met de Zwitserse vlag centraal staat, is er in de teksten verder geen enkele referentie aan het land te vinden.
Hitler plays the drums
De muziek op Switzerland verschilt weinig van die op de vorige twee albums Fire (2003) en Señor Smoke (2005). Het is weer vooral discorock die hoogtij viert, hoewel er stilistisch ook wel enige afwisseling is. Voorbeelden hiervan zijn het wat meer ingetogen (en te lang getitelde) There’s Something Very Wrong With Us So Let’s Go Out Tonight, de countryrock van Pink Flamingo’s en de rechttoe-rechtaan poprock van I Buy The Drugs. Erg goed komen deze nummers echter niet uit de verf, ze bestaan vooral uit saaie melodieën en vervelende cliché-refreintjes. Wanneer de groep de groove echter wel goed te pakken heeft, is dat ook meteen te horen. Discokrakers Rubber Rocket en vooral Infected Girls blinken uit in pakkende baslijntjes en oehoe-koortjes. Het meest humoristisch is de uitstekende opener The Band In Hell, waarin zanger Dick Valentine over die diabolische band zingt: “Now the devil, he plays guitar/and Hitler plays the drums/I’m the man on the microphone/This is what I’ve become”.
Livemuziek
Toch komt Electric Six op cd niet op zijn best voor de dag. Muzikaal gezien gebeurt er al weinig spannends, maar het grootste manco is nog het ontbreken van het theatrale element, dat bij een groep als deze juist van doorslaggevende betekenis is. Het is toch vooral een band die je live moet zien, om optimaal te kunnen genieten van reflecterende zonnebrillen, misplaatste attitude en de algehele absurditeit. Europese tourdata zijn vooralsnog niet vastgesteld, maar het is niet onwaarschijnlijk dat Electric Six in 2007 hier weer in volle glorie te bewonderen zal zijn.
https://www.leoniemeijer.com/ 
