Zinnenprikkelend

Met het vierde album, The Seldom Seen Kid, was het eindelijk raak voor Elbow. De band uit Manchester won dit jaar de prestigieuze Britse Mercury Prize. Ook op het continent krijgt het vijftal uit Manchester steeds meer vaste voet aan de grond. In augustus gaf Elbow al een prima optreden op Lowlands en deze maand staat in het teken van een toer door Noord-Europa, waarbij naast Duitsland en België ook Nederland wordt aangedaan. Op zondag 9 november stond de band in een uitverkocht Patronaat in Haarlem.

De muziek van Elbow is beduidend anders dan die van de meeste Britse bands die de Nederlandse podia aandoen: langzame nummers met eigenzinnige arrangementen die niet gemakkelijk weghappen. Mysterieus, donker, sereen met hier en daar een climax in de vorm van een pakkend refrein of een noise-eruptie. ‘Prog without solos‘ wordt nogal eens geschreven, maar dat is een te gemakkelijke typering. Als er dan toch vergeleken moet worden, schieten namen als Doves, Radiohead, Talk Talk en Peter Gabriel te binnen.

Op het podium van het Patronaat is de stevige Guy Garvey weer de innemendheid zelve. Hij prijst de nieuwbouw van het Patronaat: ‘In Nederland wordt tenminste geld in cultuur en kunst gestoken. Bij ons gaat het voornamelijk om sport, en ik kan mezelf moeilijk een atleet noemen.’ Later op de avond gooit hij er zelfs een kleine quiz over beroemde Haarlemmers tegen aan: ‘Ik heb wat research gedaan, om jullie te laten zien dat ik weet waar ik nu ben!’

Loepzuiver

~

Elbow begint de avond met ‘Starlings’, de bijzondere opener van The Seldom Seen Kid. Een dromerig geluidslandschap doorkliefd door indrukwekkend trompetgeschal van Garvey en gitarist Mark Potter. De band speelt hierna de recente single ‘The Bones of You’. Garveys zang is als vanouds loepzuiver. Met de single uit 2005, ‘Leaders of the Free World’ komt de sfeer er even later goed in bij het publiek. De akoestische nummers die volgen, waaronder ‘The Stops’, zijn bijzonder fraai. Hierna speelt de band enkele favorieten zoals de eerste single van The Seldom Seen Kid, ‘Grounds for Divorce’, een nummer dat de meer uitbundige kant van Elbow belichaamt. Maar alles blijft relatief, want echt stevig doorrocken doet het vijftal in feite nooit.

Als Garvey zijn akoestische gitaar erbij pakt om de Elbow-klassieker ‘Newborn’ te spelen brult iemand ‘Summer of ’69‘. Dit brengt Garvey direct op het idee om zijn minst favoriete nummers op een rijtje te zetten. Niet alleen wordt de Bryan Adams-hit door Garvey én publiek afgeserveerd, ook ‘Hotel California’, ‘American Pie’ en ‘Streets of London’ moeten er aan geloven. Na een prachtige uitvoering van ‘Newborn’ worden de achtergrondzangeressen nog even opgehemeld waarna Garvey er fijntjes aan toevoegt dat de dames niet vies zijn van een borrel. Vervolgens zet men ‘Weather to Fly’ op kleinschalig wijze in, met de bandleden op een kluitje en een glaasje whisky in de hand.

Met ‘One Day Like This’ heeft Elbow er dit jaar een live-favoriet bijgekregen (‘…so throw those curtains wide…‘). Om de uitgelaten sfeer te versterken treden vier prijswinnaars van 3FM aan om met het nummer mee te zingen. Toch waakt Elbow ook vanavond voor gemakzucht en populisme. De toegift is juist weer ingetogen, met onder meer ‘Station Approach’, de opener van Leaders of the Free World. Het afsluitende ‘Scattered Black and Whites’ van het debuutalbum uit 2001 wordt treffend omlijst door wit licht dat weerkaatst wordt door een glitterbol. Het is niet de eerste keer vanavond dat de muziek, en met name Garveys stem, weten te betoveren. De zaal is ineens weer muisstil. Een zinnenprikkelend slot van een uitstekend concert.

Elbow is deze week nog een aantal keer in Nederland te zien:

13 november: Oosterpoort, Groningen
14 november: WATT, Rotterdam
15 november: Effenaar, Eindhoven