Het houdt gewoon niet op
De Oostenrijkse producer Dorian Concept grijpt voor zijn tweede album naar analoge geluiden en oudere synthesizers, en creëert zo een eigen geluid. De sublieme productie, vele details en grandioze melodieën maken dit tot een van de beste albums van het jaar.
Zolderkamermuzikant wordt professional — het is een hedendaags type carrièreverloop waarover de Oostenrijkse producer en keyboardspeler Dorian Concept kan meepraten. Hij begon met het plaatsen van muziek op MySpace, maar werd ontdekt, waarna de aandacht zodanig groeide dat kwaliteitslabel Ninja Tune hem wilde hebben en hij mocht touren met Flying Lotus en The Cinematic Orchestra. Meer dan terecht, zo laat hij met zijn tweede album, Joined Ends, overtuigend horen.
Minder chaotische Flying Lotus
Dat album is namelijk niet alleen erg goed, het kan zich zonder meer meten met de beste platen van dit jaar. In plaats van te werken met zijn geliefde MicroKORG-synthesizer, schafte hij oudere apparatuur aan en maakte hij meer gebruik van analoge middelen. Dat vindt zijn weerslag in het warme, sfeervolle geluid. Desondanks klinkt de muziek juist ontzettend fris en modern; het valt hoogstens te vergelijken met een minder chaotische Flying Lotus — ook al zo’n ondefinieerbare, eigentijdse muziekbakker.
Het bijzondere aan Dorian Concept is echter dat hij wel aan samples doet, maar dat hij alleen zichzelf samplet. Zo zijn de vele gebruikte vocale geluiden allemaal afkomstig van zijn eigen stembanden. Het resultaat is een op uiterst smaakvolle wijze samengebrachte set vocale samples, zachte elektronica, en knisperende percussie, die hij af en toe laat losbarsten in een meer opzwepende beat. De veelgelaagde muziek is met veel gevoel voor detail gemaakt, maar de grote kracht zit ‘m vooral in de zeldzame hoeveelheid memorabele melodieën die hierop te vinden is.
Subtiliteiten
Het regent namelijk knappe deuntjes, die dan weer regelrecht catchy zijn, dan weer enigszins op het gemoed inwerken, maar er vrijwel altijd in slagen elke track op zijn eigen manier memorabel te maken. De schattige belletjes in ‘Ann River, Mn’, de zoete vocalen in het spankelende en idyllische ‘Nest Nest’, het ietwat neerslachtige motiefje in ‘11.04.2012’, de bevreemdende, vervormde melodie in het spannende ‘Draft Culture’… Het houdt gewoon niet op. De combinatie met de sublieme productie en de vele toffe ideeën die Dorian Concept in zijn muziek stopt — neem de manier waarop ‘Mint’ meermaals lijkt uit te doven, maar vervolgens weer vrolijk opstart — maken dit een fantastische luisterrit.
Het zou dan ook verdiend zijn als hij groter publiek weet te bereiken met dit topproduct. Zeker gezien de toegankelijkheid van de muziek is dat helemaal niet onmogelijk. Joined Ends is immers zo’n plaat die het prima doet als je vrienden over de vloer hebt, maar je net zo goed in zijn greep kan houden wanneer je het geconcentreerd met de koptelefoon luistert. Het jaarlijstje van ondergetekende heeft Dorian Concept al verrijkt. Wie volgen?
