Chikinki

Hoewel Lick Your Ticket al in 2003 is opgenomen en is uitgebracht door het bekende Island Records UK, lijkt de plaat Nederland te hebben overgeslagen. Het is op een EP uit 2000 na de eerste volledige CD van deze band uit Bristol (U.K.).

Na een optreden in november 2005 op London Calling in Paradiso is er in Nederland terecht meer aandacht voor dit opvallende vijftal. De band schijnt overigens ook in Duitsland behoorlijk populair te zijn en heeft daar in het laatste kwartaal van 2005 maandenlang getoerd.

Rockband “on acid”

Na de eerste beluisteringen blijkt Chikinki nogal hectische muziek te maken. Op Lick Your Ticket klinken ze als een rockband “on acid”. Hakkende mokerslagen van drummer Steve Bond, ruige gitaarriffs van Ed East, ondersteund door een logge bassound. Chikinki maakt dus geen romantische achtergrondmuziek, maar een volle geluidmix die hard in je hersenpan rondzingt. De stem van frontman en zanger Rupert Browne ligt als een constante hijgende, geile saus over de muziek, zonder storend te worden. Van de andere bandleden laten vooral Boris Exton en Trevor Wensley, beiden op keyboards, van zich horen met een rijke variatie aan beats (zelfs drum ’n bass in Like It Or Leave It) en veel, heel veel computerbliepjes.

Keyboard duo hyperactief

Teveel computerbliepjes. Want in bepaalde rustige nummers, zoals in het door een fraai gitaargeluid gedragen Drink of in Time, gaat dit gefriemel irriteren en ten koste van de kwaliteit van de song. Wat dat betreft kan Chikinki een voorbeeld nemen aan de landgenoten van Athlete die op hun laatste plaat Tourist heel wat beheerster omgaan met de elektronica en deze alleen maar inzetten wanneer het iets toevoegt aan een nummer. Nu klinkt Chikinki alsof sommige nummers zijn geschreven onder het motto: “we hebben nu eenmaal twee keyboardspelers in onze band, dus laat die jongens ook wat meepielen”.

Creatieve jongens

Afgezien van de overkill aan elektronica in enkele songs, is Lick Your Ticket een plaat barstensvol creativiteit. De hardere, ruigere nummers zoals opener Assassinator 13, Hate TV en To Sacrifice A Child zijn prima dansbare songs. De mannen hebben ook gevoel voor humor want Bombs is de titel van de enige ballad op de plaat.

Chikinki is als band het sterkst in songs met de juiste dosering traditionele instrumenten versus elektronica. Like It Or Leave It is zo’n nummer, maar ook het springerige popliedje Ether Radio of het al eerder op de EP verschenen Scissors Paper Stone.

Ohne Shock Bitte!

Okay, Lick Your Ticket zie je niet terug in de jaarlijstjes (ook niet die van 2003!). Het is Chikinki echter wél gelukt een uitdagende plaat te maken die bewondering afdwingt vanwege zijn originaliteit. Je vraagt je alleen af waarom Chikinki communiceert in beelden van webcamsex of naaktfoto’s bij titels als Experiment with Mother (zie Music / Past Releases op www.chikinki.co.uk)? Om te shockeren? Nou, nou, stoute jongens hoor! Jammer, want Lick Your Ticket laat horen dat deze band al die poespas niet nodig heeft om te overtuigen.