Verwacht het onverwachte

De hypochonder uit Kentucky is een moeilijk mens. Wie A van hem wil, krijgt B. En wie hoopt op een subtiel optreden, krijgt Rock – ga zo maar door. Sterallures? Geen idee. Zo lang hij maar schitterende songs blijft schrijven, hoor je de fans niet klagen. En terecht, hij is gewoon een echte artiest. Maar soms lijkt het alsof Oldham er een spelletje van maakt. Bijvoorbeeld de hoes van Summer in the Southeast, waarop een besneeuwd gletsjerachtig berglandschap te zien is. Een mooie tegenstelling met het beeld dat de meeste mensen hebben van de staten Georgia, Florida, Mississippi en North Carolina, waar de optredens plaatsvonden; optredens waarvan, waarschijnlijk, de beste nummers op deze plaat zijn verschenen.

Sweeney

Wie Bonnie ‘Prince’ Billy alleen kent van de mooie, rustige platen, zal schrikken bij het eerste nummer Master and Everyone. Waar het er normaal gesproken zo bedaard aan toe gaat, scheuren de gitaren fel over het refrein heen. Maar in Pushkin wordt het gas al iets teruggenomen. Dat neemt niet weg dat de gitaar van Matt Sweeney steevast aanwezig is. Bijvoorbeeld bij het nummer Madeleine Mary, dat hij naar grote hoogten speelt. Zijn gepiel is eigenlijk alleen storend tijdens Break of Day. Mooier is echter het fijnzinnige spel op I See a Darkness, Take However Long You Want, Wolf Among Wolves en tijdens het hoogtepuntje van de plaat, Beast for Thee. Dan toont Sweeney zijn klasse en laat ook Oldham zien dat hij zijn best kan doen en de liefhebber toch tegemoet kan treden.

Geen greatest hits

Misschien is het mooiste van de plaat dat Oldham een uitstekende keuze uit zijn oeuvre heeft gemaakt. Een greatest-hits-show is het niet geworden. Niet meer dan een paar hits, wat verdekte nummers van platen en zo hier en dan een verdwaald b-kantje, vullen de ruimte van vijftien songs op. Soms worden nummers in eerste instantie onherkenbaar gespeeld, zoals Death to Everyone, waardoor er een kans ontstaat dat hij de plank mist. Maar dat maakt Summer in the Southeast tot een hele mooie toevoeging aan het nu al uitgebreide werk van good old Bonnie Billy. Het onverwachte, de verrassing en de wendingen, maken Will Oldham live de moeite waard.