Te hoge verwachtingen, te slappe ideeën
Band of Horses was nog niet zo lang geleden verantwoordelijk voor wellicht de mooiste plaat van 2006: Everything All the Time. Hun debuut deed, zij het binnen bepaalde marges, redelijk wat enthousiast stof opwaaien. Terwijl de aandacht van de media nauwelijks was afgenomen trok Band of Horses de studio in voor de altijd moeilijke tweede.
Platen als Everything All the Time scheppen verwachtingen. Bij nummers als Wicked Gil, The First Song, The Funeral en The Great Salt Lake valt alles zo op z’n plek dat er meer moois in het verschiet moet liggen. Bij het verschijnen van de opvolger Cease to Begin wordt Band of Horses gezien als een van de grotere bands in de extreem bruisende scene van Seattle. Om nog een schepje bovenop de last van torenhoge verwachtingen te doen, verliet een van de twee grondleggers, Mat Brooke, definitief Band of Horses voor zijn Grand Archives – onthoud die naam. Desondanks is overgebleven oprichter, Ben Bridwell, onverstoord verder gegaan.
Mount Pleasant
~
Voor Cease to Begin liet Bridwell, met aan zijn zijde een aantal muzikanten, de enerverende muzieksfeer in Seattle achter zich en trok naar Mount Pleasant in South Carolina, om daar in alle rust te werken aan de opnames. Dat is te horen, want de kenmerkende indiepop van Everything All the Time is ietwat op de achtergrond geraakt, waarbij de traditionelere genres als country aan terrein hebben gewonnen. Toch merk je dat Bridwell moeite heeft met de grote druk op zijn schouders. De single Is There a Ghost, die ook tijdens enkele concerten eerder dit jaar te horen was, stamt nog uit de tijd van het debuut en draagt ook het karakter daarvan. Het spreekt het meest aan en is anders dan de ‘nieuwe’ nummers.
Schrempf
Die ‘nieuwe’ nummers klinken allemaal wat minder vloeiend en hier en daar zelfs wat geforceerd, zoals de net niet in de muziek passende tekstregels van No One’s Gonna Love You. Mooi is het allemaal wel, maar het ontbrekende verrassingselement en de hooggespannen verwachtingen spelen Cease to Begin te veel parten. Daarnaast mist het album te veel aan overtuigingskracht en lijkt het vurige in hun Neil Young-achtige rock volledig geblust. Band of Horses had er beter aan gedaan meer tijd te steken in het maken van een vervolg op het debuut. Dan hadden enkele dieptepunten, als het nummer Detlef Schrempf, vernoemd naar de ooit succesvolle Duitse basketballer van de Seattle SuperSonics, kunnen worden geschrapt. Ook hadden ze meer tijd kunnen steken in het uitwerken, polijsten en verfraaien van songs als Islands on the Coast, Ode to LRC of Cigarettes, Wedding Bands. En dan was Cease to Begin een stuk interessanter vervolg geweest op het debuut.
