Muziek / Album

Al het date-leed uit Glasgow en omstreken

recensie: Arab Strap - the Last Romance

Kort na de schitterend tweede soloalbum van Malcolm Middleton komt de rooie Schot, samen met zijn trouwe kameraad Aidan Moffat, keihard terug met The last romance. De destijds als twee dronken jongens met gitaar en liefdesverdriet omschreven heren van Arab Strap zetten hun aloude thema’s om in tien nieuwe en bloedmooie songs. Het resultaat klinkt fijn en o zo Arab Strap. Alleen het waarom is een gegronde vraag.

~

Na hun vijfde studioplaat Monday at the Hug & Pint, grote vlagen een goed te verhapstukken album, ging het duo zich gescheiden concentreren op de zijprojecten. Malcolm Middleton was, zoals hierboven aangegeven, bezig met zijn soloplaat en Aidan Moffat toerde rond om zijn solowerk met de omvattende titel Touchpool te promoten. Tijdens de tour van Middleton sprak ondergetekende de man in Berlijn. De Schot reageerde gestoord en bleef maar rondkijken. De drang naar potentiële inspiratie bleek groot. Gezien de teksten op the Last Romance heeft Moffat aan zijn tournee genoeg smeuïge avonturen overgehouden. Want in Stink, de opener van de nieuwe plaat, wordt meteen een mislukte one night stand bezongen. En nu is de wetenschap daar: Middleton liep achter op zijn kameraad.

Gebarsten

The Last Romance is overigens geen aankondiging van een veranderde levenshouding van de heren. De romances zijn niet opgehouden, ze duren nog altijd voort. Want in het fijne uptempo [If there’s] No Hope for Us probeert Moffat krampachtig de boel bij elkaar te houden door te zingen if there’s no hope for us, than there’s no hope for anything.. Terwijl hij een aantal nummers later in Speed-Date zingt dat monogamie niet natuurlijk is. Het duo tuimelt sowieso als vanouds over alle moeilijkheden en vreugden rondom liefde en seks. Vooral het laatste nummer, het vrolijk en hoopvol aandoende maar met zelfspot geladen There is No Ending laat je gebarsten door medelijden en met een vieze nasmaak achter.

Hartzeer

Toch levert deze thematiek weer een oerdegelijke Arab Strap-plaat op en bovendien één om van te genieten. Want wanneer hartzeer mooi gebracht wordt, is het bijna altijd de moeite waard om naar te luisteren. the Last Romance is daarnaast boeiender dan zijn voorganger, vliegt meer uit de bocht en is zeker een goed stuk bombastischer dan de platen the Red Threat en Philophobia. The Last Romance kent een gezond aantal pieken, en naast de hierboven aangehaalde nummers zijn hoogtepunten te vinden in Chat in Amsterdam, Winter 2003 en Dream Sequence. Met the Last Romance brengen Moffat en Middleton samen een goede plaat ter wereld, iets wat ze eerder dit jaar al solo deden. Glasgow leeft nog steeds. Wat zeg ik, het leeft als nooit tevoren.