Muziek / Album

De man die vrouw wilde zijn

recensie: Antony & the Johnsons - I Am a Bird Now

.

~

De Hongaarse poesta was nodig om het kwartje te laten vallen. I Am a Bird Now bleek de ideale soundtrack voor de leegte van het Hongaarse land. Net als dit landschap komt het album nauwelijks tot een plooi of een oneffenheid. Alles kabbelt op één niveau van het begin tot het einde. Hoe hoog dat niveau is, valt misschien te illustreren aan de hand van de op de plaat voorbij komende gastoptredens van Devendra Banhart, Boy George, Rufus Wainwright en Lou Reed. Hoewel het urban-jazz-achtige What Can I Do, met een hoofdrol voor Wainwright, de plaat een kleine wending geeft, weten deze sterren geen uitschieters of dieptepunten te genereren. Zelfs niet wanneer Reed de gitaar in vervormende toestand ter hand neemt in Fistful of Love Toch worden deze uitwijkende nummers nauwelijks gemist.

Dood en het androgyne

Op de hoes ligt de door de Velvet Underground bezongen Candy op haar sterfbed. In het eerste nummer vraagt Antony zich af wie er voor hem zou zorgen als hij sterft. De toon lijkt gezet. Wie de schitterende hoes openklapt ziet Antony in een jurk. De verhalen over het vrouw willen zijn (in My Lady Story) en het jongen zijn (For Today I Am a Boy) bepalen de andere kant van de thematiek. De continuïteit in de plaat wordt in het nummer Free At Last, voor zover mogelijk, in de war geschopt. Het was immers een mooie intro geweest, want aan het einde zegt de dichtgeknepen stem, gelijk een theateraankondiging: “Ladies and Gentlemen: Antony & the Johnsons”. Nu staat het als negende nummer op de lijst.

Een plaat voor het individu

Antony houdt met zijn a la Mariah Carey of Beyoncé-achtige vocale kunsten en zijn als Boy George klinkende stem de luisteraar van het begin tot het einde bij de les. Daarnaast is zijn pianospel er eentje van ‘geen noot teveel’ en wordt het tussen Yann Tiersen en de muzikale ondersteuning van een gemiddeld Ivo Niehe-portret uitgesmeerd. Daarnaast zijn de subtiele en soms in afterbeat werkende drums en de arrangementen schitterend. Toch is I Am a Bird Now geen plaat die opgezet kan worden in het bijzijn van vrienden, want daarvoor klinkt hij veel te pretentieus. Dit is er een voor het individu.