De man die vrouw wilde zijn
.
Dood en het androgyne
Op de hoes ligt de door de Velvet Underground bezongen Candy op haar sterfbed. In het eerste nummer vraagt Antony zich af wie er voor hem zou zorgen als hij sterft. De toon lijkt gezet. Wie de schitterende hoes openklapt ziet Antony in een jurk. De verhalen over het vrouw willen zijn (in My Lady Story) en het jongen zijn (For Today I Am a Boy) bepalen de andere kant van de thematiek. De continuïteit in de plaat wordt in het nummer Free At Last, voor zover mogelijk, in de war geschopt. Het was immers een mooie intro geweest, want aan het einde zegt de dichtgeknepen stem, gelijk een theateraankondiging: “Ladies and Gentlemen: Antony & the Johnsons”. Nu staat het als negende nummer op de lijst.
Een plaat voor het individu
Antony houdt met zijn a la Mariah Carey of Beyoncé-achtige vocale kunsten en zijn als Boy George klinkende stem de luisteraar van het begin tot het einde bij de les. Daarnaast is zijn pianospel er eentje van ‘geen noot teveel’ en wordt het tussen Yann Tiersen en de muzikale ondersteuning van een gemiddeld Ivo Niehe-portret uitgesmeerd. Daarnaast zijn de subtiele en soms in afterbeat werkende drums en de arrangementen schitterend. Toch is I Am a Bird Now geen plaat die opgezet kan worden in het bijzijn van vrienden, want daarvoor klinkt hij veel te pretentieus. Dit is er een voor het individu.