Amplifier – Insider

De zwaar aangezette, bezwerende gitaarrock mag dan misschien niet bijster origineel of hip zijn – ik noem invloeden als Black Sabbath, Led Zeppelin, The Who, Life of Agony en The Tea Party – maar compositorisch zit Amplifier op een heel behoorlijk, constant niveau. Daarbij ligt de muziek vrij gemakkelijk in het gehoor en zijn de vocalen bijzonder radiovriendelijk. Een recept met potentie zou je denken. Helaas was de Nederlandse consument een andere mening toebedeeld. Wellicht dat met het succes van het Australische Wolfmother de jaren zeventig hardrock ook in Nederland aan een volgend leven toe is. Zou Nederland alsnog voor de bijl gaan voor Amplifier’s tweede album? Ik vrees – ondermeer vanwege de duistere sfeer die Insider uitademt – dat het ‘m ook ditmaal niet wordt.

Herhaling van vorig album

Een term als ‘muzikale ontwikkeling’ lijkt aan de Britse rockers niet besteed; de afgelopen twee jaar is er in de wereld van Amplifier weinig tot niks veranderd. Kort door de bocht gaan zanger/gitarist Sel Balamir, basgitarist Neil Mahoney en drummer Matt Brobin met Insider verder waar ze met hun debuutalbum zijn gebleven: bij de semi-psychedelische, groovende hardrock van enkele decennia terug. Compositorisch en speltechnisch valt er weinig op aan te merken, maar het klinkt allemaal gedateerd en leunt net iets te veel op genoemde voorbeelden.

Eigen smoel

Amplifier blijkt niet in staat om gas terug te nemen, met als gevolg dat het album nogal eentonig over komt. Problematisch is dat er op Insider geen hit te ontwaren valt, waardoor de spreekwoordelijke houvast ontbreekt. Ook een eigen smoel ontbreekt. Voor de luisteraars meer dan genoeg reden om ook nu weer aan het trio voorbij te gaan. Insider zal daardoor naar verwachting vooral aftrek vinden bij de iets oudere muziekliefhebber die zweert bij de hardrock uit zijn jeugdjaren. Veel meer dan memoreren aan lang vervlogen tijden doet Amplifier met Insider alleen niet; de urgentie lijkt hier verder weg dan ooit. Na drie keer luisteren belandt het schijfje geheid op die inmiddels oneindig grote stapel.