clipping.

clipping. (kleine c, met punt) dondert zichzelf in 2014 de spotlights in met CLPPNG, een ongenadig harde hiphopplaat. Uit witte ruis, industrieel kabaal, alarmwekkers, kippengaas en met vooral heel veel woorden trekt het trio een alarmerend urgente plaat bij elkaar. Het trio zet die lijn zonder al te veel moeite door op Visions of Bodies Being Burned (VoBBB) dat vrijwel exact één jaar volgt na het vorig jaar verschenen There Existed an Addiction to Blood (TEAATB).

Angst, haat, moord, woede en ziekte

Het trio – rapper Daveed Diggs, producer William Hutson, producer Jonathan Snipes – borduurt voort op de ingeslagen weg met TEAATB: Horrorcore. Wat is horrorcore? Volgens een inmiddels decennium-oud artikel op abcNEWS is het “muziek die moord, zelfmoord en onthoofding positief waardeert.” Rapper en inmiddels Polaris-prijs winnares Backxwash twitterde op 9 oktober van dit jaar:

“Horrorcore is divers. Wanneer mensen aan horrorcore denken, zoeken ze misschien iets als satire of amusement, maar het kan net zo goed gaan over horrorervaringen uit het echte leven.”

Wat is dan Horrorcore? De (futiele) waarheid zal ergens in het midden liggen tussen muziek-voor-doodslag enerzijds en de donkere spiegel van het echte leven anderzijds. Gewapend met deze definitie kun je in ieder geval zowel TEAATB en VoBBB probleemloos aanmerken als volbloed horrorcore.

Daveed Diggs propt zijn tekstvel vol met allerhande referenties aan onder andere Scarface, voorgaande platen en Outkast nota bene, en het is lang niet altijd makkelijk om door alle signalen die donkere spiegel van het echte leven terug te vinden. Veel eerder lijkt het Diggs te doen om de muzikale omkadering van Hutson en Snipes zo creatief en vermakelijk mogelijk in te vullen. En dus klinkt er halverwege het opgefokte Something Underneath: “What’s cooler than being cool? (Ice cold!)”, toch echt een regelrechte verwijzing naar dat nummer.

Dorre oogballen

Eén van de wat meer interessante referenties dient zich aan tijdens het refrein This bitch boss op vooruitgeschoven single ‘96 Neve Campbell. Wat aanvankelijk leest en klinkt als weinig meer dan een domme kreet, lijkt met enige inlegkunde een verwijzing naar de krankzinnige laatste soloplaat van Scott Walker: Bish Bosch. Niet toevallig een plaat die excelleert in het wurgen van morbide fantasieën met muzikaal vertier. En dat gaat dan van dorre oogballen die uit hun kassen bungelen tot “If shit were music, you were a brass band”. Er mag dan toch gelachen worden, zij het scheef, schunnig en kort.

Van een metronoom

Kritiek? Met producers Hutson en Snipes heeft clipping. twee muzikale estheten (en soundtrackcomponisten) van jewelste in huis, maar dan is er nog Daveed Diggs. Waar Hutson en Snipes vanuit overal hun muziek wegslepen – noise, breakcore, veldopnames, filmmuziek, blues – blijft Diggs op zijn eigen eilandje. Rappend kent de man grofweg twee modi: snel en sneller. Snel, als in de aanzwellende intro-track en sneller als een op-hol-geslagen spraakcomputer op Something Underneath. Eerder werd ‘s mans expressieve bereik eerder al vergeleken met dat van een metronoom. Technisch en ritmisch functioneert het allemaal prima, maar daar is het dan ook wel mee gezegd.

Zwalkend

Als stilistische oefening is VoBBB, net als voorganger TEAATB, meer dan geslaagd. Een overkoepelend verhaal, rode lijn of thematische samenhang is evenwel moeilijker te ontdekken – meer dan een verzameling verwijzingen naar moord, doodslag, woede, ellende en ziekte wordt het niet, met als gevolg dat VoBBB nergens het niveau van ongevaarlijk vermaak overstijgt. Eng wordt het nergens, zeker niet als tegen het einde van de plaat een krakkemikkige opname van een kudde blatende schapen passeert. En helemaal aan het eind van de rit dreint op Enlacing het refrein, nog lang, dreinend, na: