Fraaie dans, saaie boodschap

Wat meteen in het oog springt is de kwaliteit van dans en kostuums. Op Mowgli en de musici na is iedereen een dier. Er zijn veel spannende hiphopmoves, maar ook het dierlijke gedrag dat iedereen tentoonspreidt is fascinerend. Er zijn acrobatische sprongen, er wordt gebruld, gesist en over de grond gekropen. De panter ligt lui op een steen, de aap heeft een trots achterwerk en de vogels lopen een beetje ongelukkig.

Spectaculair

Je herkent Jungle Book-iconen als Baloe de beer en Bagheera de panter. En dan komt brullend van bovenaf in het theater Shere Khan, de door Dietrich Pott gedanste tijger. Alle dansers zijn geweldig, maar Pott spant de kroon; het is jammer dat hij verder vrij weinig te zien is.

Tegen het eind van de voorstelling ontstaat er een gevecht op leven en dood tussen Mowgli en Shere Khan, waarbij Mowgli een mes gebruikt. Als hij de tijger daarmee raakt, ben je echt bang dat die dood gaat. Nee! Hij moet nog even blijven leven! Hij is zo mooi om naar te kijken! Het gevecht eindigt uiteindelijk op spectaculaire wijze waarbij filmbeelden op de achtergrond een handje helpen.

Waar dans en kostuums prachtig zijn, valt het verhaal een beetje tegen. Het is niet steeds duidelijk wat er gebeurt. Ergens midden in de voorstelling wordt op het achterdoek DE MENSEN aangekondigd en zien we grote flatgebouwen en mensen die dakloos lijken rond een vuur. Vlak daarna zijn we echter weer terug in het oerwoud. Wat de bedoeling is van deze scène, is op dat moment onduidelijk. Zulke momenten zijn er vaker.

Gemiste kans

Echt irritant echter is de politieke boodschap die de makers menen te moeten brengen. Er wordt de hele avond niet gepraat, behalve door rapper Gikkels die ons af en toe in korte raps laat weten wat er aan de hand is. Maar tegen het einde heeft hij een lange monoloog die begint met de merkwaardige woorden ‘de jungle vergrijst’, gevolgd door allerlei teksten over misstanden in ons land, zoals bijvoorbeeld Zwarte Piet (Black Face). Gikkels is dan, in tegenstelling tot eerder in de voorstelling, slecht verstaanbaar. Daar ben je als toeschouwer niet echt rouwig om, maar je vraagt je wel af hoe dat komt.

Het is echter vooral een gemiste kans, want het drama dat zich vlak voor onze ogen afspeelt wordt genegeerd. De hele avond zien we vitale beweeglijke dieren en de wilde uitbundige natuur van het oerwoud, maar als er mensen ten tonele verschijnen bevinden die zich in de buurt van doodse kale woonkazernes en hangen bibberend rond een vuurtje. Was uit dat trieste beeld niet een mooie boodschap voor de kids te destilleren?

De swingende livemuziek wordt gemaakt door de jonge groep Jungly by Night, waarvan de leden trouwens ook bijzondere kostuums dragen. Nadat de voorstelling is afgelopen ontstaat er een wervelende jamsessie waarbij mensen en dieren even totaal uit hun dak gaan, een meeslepend en spannend einde.