Marvels gemiste kans op een volwassen verhaal

Even ter introductie: de films en series van Marvel zitten in een lastige fase. De eerste drie reeksen aan films en series, begonnen in 2008 met Iron Man, hadden een duidelijk overkoepelend thema. Elke reeks of fase eindigde met een Avengers film. Daarnaast werd de komst van de titaan Thanos sporadisch maar consistent gesuggereerd. In 2019 kwamen alle verhaallijnen bij elkaar voor de eindstrijd in Avengers: Endgame. Waar de meningen verschillen over de beste Marvel film, kwamen vriend en vijand samen in hun lof over Endgame. Na dit grootse succes waren de verwachtingen hoog. Helaas bleek het vervolg van steeds mindere kwaliteit.

Ondertussen is wel bekend dat alle nieuwe verhaallijnen bij elkaar gaan komen in het afsluitende tweeluik Avengers: The Kang Dynasty en Avengers: Secret Wars. De dalende kwaliteit sinds Endgame heeft de nodige scepsis over de producties van Marvel teweeg gebracht, zo ook over de nieuwe miniserie Secret Invasion. Hoe verhoudt deze zich tot de rest van het MCU (i.e. het Marvel Cinematic Universe)?

Volwassen insteek?

Secret Invasion gaat over Nick Fury die terugkeert op aarde na jarenlang op een ruimteschip te hebben gezeten. Een buitenaards, van gedaante verwisselend ras bekend als de Skrulls leeft, vermomd als mensen, op aarde. Onder leiding van Gravik is het hun doel om de aarde langzamerhand over te nemen, opdat ze zich uiteindelijk niet meer hoeven te verschuilen achter de gedaante van mensen. In de eerste twee afleveringen leek het erop dat Marvel voor de verandering een volwassen invalshoek zou gaan kiezen. Geen felle kleuren, weinig superhelden, en een missie die vrij diplomatiek van aard was. De belangrijkste vraag was namelijk: hoe zorgen we ervoor dat mensen en Skrulls samen op één planeet kunnen wonen? Het eindresultaat stelt enorm teleur. De interessante dialogen en politieke machtsspelletjes worden al gauw ingeruild voor voorspelbaar spektakel.

Waar de serie eerst nieuwsgierigheid opwekte, eindigt zij als deel van de eenheidsworst waar veel van Marvels huidige producties in uitmonden. Het enige wat Secret Invasion nog enigszins lijkt te redden, is het acteerwerk van Olivia Colman en Ben Mendelsohn, die allebei ook nog eens veel te weinig tijd krijgen om hun podium te pakken.

Onbeantwoorde vragen

Het grootste gemis is het gebrek aan impact. Interessante en scherpe vragen en uitdagingen worden voorgelegd, maar niet uitgewerkt. Kan Gravik zijn brute methodes nog wel verantwoorden voor zijn aanhangers? Hoe moeten Skrulls en mensen met elkaar omgaan? Hoe zorgen we ervoor dat Skrulls niet opeens de identiteit aannemen van mensen in machtsposities? Al deze vragen zijn onwijs interessant en kunnen ook bijzonder goed televisiemateriaal opleveren zonder afhankelijk te zijn van special effects of spektakel, maar dat is met Secret Invasion niet gebeurd. Het roer is omgegooid om het publiek toch weer iets te geven van wat het al jaren voorgeschoteld krijgt: makkelijk vermaak. En ook hier wordt veelvuldig gewezen op wat er nog allemaal gaat komen, alsof het meest boeiende nog in de pijpleiding zit.

Met de dalende kwaliteit van de films en series van Marvel daalt ook het vertrouwen van de kijker. Secret Invasion is daar geen uitzondering op. De voorproefjes van de toekomstige producties zijn inmiddels niets meer dan loze beloftes. Het is nog maar de vraag hoeveel fans de studio het voordeel van de twijfel durven te geven.