Donnie Darko

Het begint allemaal vrij subtiel. De “all American town” heeft een dito school waar Donnie (Jake Gyllenhaal) de briljante leerling uithangt en hij verkering krijgt met een nieuw meisje in de klas. Grappige dialogen worden afgewisseld met sociaal drama: het droge relaas over het sexleven van de Smurfen wordt gelardeerd met pesterijen op school en problemen thuis. Maar er gebeuren intussen nogal wat vreemde dingen in Donnies leven: hij ontsnapt bijvoorbeeld aan een bizarre dood dankzij het mysterieuze Konijn des Doods dat plots in zijn leven opduikt en hem dingen influistert over tijdreizen en het naderende einde. Tijdens therapie praat hij onder hypnose over zijn onwerkelijke ervaringen, waar de psychiater echter maar weinig mee kan. Donnie staat er alleen voor.

All mixed up

Donnie Darko is een samenraapsel van sfeervolle science-fictionfilms uit de eighties als E.T., Back to the Future, tv-series met opzichtige special effects als X-Files en Sliders en de film Twelve Monkeys. Regisseur Richard Kelly slaagt in zekere zin een synthese te vinden tussen komedie, sociaal drama, horror, mysterie en science fiction.

Ectoplasma

Maar de geslaagde komedie-elementen contrasteren in Donnie Darko nogal met de mysterieuze sfeer die ook hangt in de film. Waar je bij de film Mulholland Drive constant blijft ronddolen in metafysische sferen, is dat bij Donnie Darko alleen episodisch het geval. Maar het einde maakt veel goed: er wordt dan gelukkig veel aan de fantasie van de toeschouwer overgelaten. Verder zijn de B-film/science-fictionelementen enigszins storend: de ectoplasma-wanden en wormgaten deden me te veel denken aan bovengenoemde tv-series en banaliseren jammer genoeg de mysterieuze sfeer.

Lowbudget-hype

Richard Kelly mag zijn hand dichtknijpen dat hij op zijn 26ste al een film van formaat op z’n naam had staan. Hij had het geluk via een van zijn jaargenoten op de filmacademie in contact te komen met een agent en uiteindelijk met Drew Barrymore (en Nancy Juvoven) van Flower Films die de film wel wilde produceren. Er werd 4.5 miljoen dollar bijeengesprokkeld. Uiteindelijk, na 28 draaidagen, heeft de cast niets betaald gekregen, om zoveel mogelijk geld te reserveren voor special effects en dergelijke.

Op het Amerikaanse Sundance filmfestival in 2001 kreeg Donnie Darko veel bijval en na een deal met filmdistributeur Newmarket Films begon het spreekwoordelijke balletje te rollen. Nu dus, na vertoning op het Filmfestival in Rotterdam 2002, is Donnie Darko in de Nederlandse bioscopen. Een vreemde konijn in de bijt, maar toch wel lekker…