Relevante vragen

Heftige film, In the Valley of Elah. Regisseur Paul Haggis neemt ruim de tijd om de zaken uiteen te zetten. Zoveel tijd zelfs, dat je al bijna wegdommelt. De plot komt echter rauw op je dak. Laat dat maar aan meesterscenarioschrijver Haggis over.
De laatste film die Haggis zowel schreef als regisseerde, was het ensemblewerk Crash, over het onderhuidse racisme in de Verenigde Staten. Voor In the Valley of Elah kiest hij opnieuw voor een actueel thema, de oorlog in Irak, maar in deze film is er geen sprake van een veelheid aan verhaallijnen of personages. Evenmin zijn er bloedige gevechtsscènes. Bij Haggis begint de strijd pas als de soldaten zijn teruggekeerd.
Primaire reacties
~
De militaire kazerne, een besloten maatschappij op zich, is ontdaan van alle gezelligheid. Het landschap rondom bestaat uit kale velden, slonzige striptenten, en ranzige wegrestaurants, door Haggis gefilmd in sombere bruintinten. In eerste instantie wordt Hank bijna meegezogen in nostalgie bij het zien van de sobere barak waarin zijn zoon sliep. Al snel blijkt dat hij zijn verleden niet terug zal vinden op deze plek. Zijn militaire ervaring stamt uit het verleden, toen oorlogen nog op een andere manier werden uitgevochten.
Diepgang
~
Zonder dat er ooit wordt gezegd “Geloof je nou nog in die God van jou?” of “Zouden we onze jongens en meisjes wel naar dat front moeten sturen?” weet In the Valley of Elah alle relevante vragen te stellen. Juist daardoor is het een zeldzaam krachtige film.