Ook voor ongelovigen

Jammer, want de filmische landschappen van de Ierse westkust – omgeving Sligo – zouden het juist zo goed doen op het grote doek. Waarschijnlijk beoordeelden de Nederlandse distributeurs de film als té katholiek. Andere Roomse producties, zoals de hele aardige Nederlandse komedies Wonderbroeders en Hemel op aarde, sloegen ook nauwelijks aan bij een groot – lees: Randstedelijk – publiek. In Limburg trokken die films wel volle zalen.

Biechtstoel

Calvary gaat over de onconventionele priester Father James (Brendan Gleeson, altijd goed). In een vorig leven was hij getrouwd en zijn dochter is prostituee in de grote stad. Zijn kalme bestaan als dorpspriester wordt verstoord wanneer hij in de biechtstoel te horen krijgt dat hij de volgende zondag het loodje zal leggen. Zijn aanstaande moordenaar geeft vanachter het rooster meteen maar tekst en uitleg: ‘Een slechte priester vermoorden, daar is niks aan. Maar een goede, onschuldige priester vermoorden, dat zou pas een shock veroorzaken.’
Ogenschijnlijk laconiek probeert Father James zijn eigen leven en dat van zijn excentrieke dorpsgenoten op de rit te krijgen. Geen geringe opgave, want het wemelt in het dorp van de zondaars die worstelen met misdaad, overspel en kindermisbruik.

Kindermisbruik

Aanvankelijk lijkt Calvary een vrolijke zwarte komedie. Brendan Gleeson speelde eerder in het speelfilmdebuut The guard van John Michael McDonagh een vergelijkbare onderkoelde gezagsdrager – een agent – die zijn eigen regels hanteert. In deze film sluipt na het komische begin gaandeweg een ernstigere toon in het verhaal. Father James wordt door bovenwereldse krachten op de proef gesteld en zal zijn demonen onder ogen moeten komen.

Moeilijke thema’s als kindermisbruik door de kerk worden niet geschuwd. Ook de onderliggende vraag – hoe ben ik een goed mens – is een uiterst serieuze. Toch wordt Calvary nergens topzwaar dankzij het uitmuntende spel van Gleeson en de knetterende dialogen met de twaalf afvallige discipelen. Door het Ierse decor met weidse landschappen en tafelbergen oogt de film als een western. Na zeven dagen beleeft de gevallen verlosser Father James op het strand zijn eigen high noon. Een aanrader dit Ierse juweeltje. Ook voor ongelovigen.