Een aaneenschakeling van absurditeiten

In La Vie Sexuelle des Belges 1950-1978 toont Bucquoy ons, aan de hand van een waarschijnlijk behoorlijk opgeleukte autobiografie van zijn leven, de ontwikkeling in de seksuele houding van het Belgische volk vanaf de jaren 50. Van zijn katholieke opvoeding in het Vlaamse dorpje Harelbeke (waar ze Frans blijken te praten) tot aan de losbandige seksuele uitspattingen in Brussel. De seksuele ontwikkeling staat symbool voor de maatschappelijke ontwikkeling in België en West-Europa: het strenge, calvinistische denken maakt plaats voor vrijheid, individualisme en hedonisme. Zo veranderen ook de vrouwen om hem heen. Eerst zijn strenge moeder, wier enige doel zo zuinig mogelijk leven lijkt te zijn, dan een Kamasutra-beoefenende revolutionaire scharrel en uiteindelijk zelfs de opblaaspop. De maatschappij ruilt normen en waarden in voor kortstondig en plastic genot. En Bucquoy lijkt er van te genieten. “Ik hield van ze allemaal,” zo laat hij ons weten.

Vermakelijk

Na 85 minuten, die voornamelijk een overzicht bieden van de vrouwen in Bucquoys leven en hun invloed op zijn seksuele geestestoestand, kom je tot de conclusie dat La Vie Sexuelle niet echt kan boeien en nergens het niveau van een opsomming van zijn relatie met even rondborstige als leeghoofdige vrouwen overstijgt. Vermakelijk, dat wel (ook al is het niet mijn soort humor), maar erg oppervlakkig.

Verhaal

Camping Cosmos is een iets interessantere film. Als eerste zit er iets (let wel: iets) meer verhaal in: Jan Bucquoy is hier cultuuranimator en moet in de zomervakantie op de camping een cultureel programma uitzetten voor de vakantiegangers. Deze interesseren zich niet zo voor Brecht, maar meer voor het EK-voetbal en de Miss-Cosmosverkiezing. Daar zijn het de gasten dan ook naar: de camping heeft een hoog white-trash gehalte. Een prostituee die geen vakantie lijkt te hebben, een onnozele camping-dj die de hele dag door de microfoon over de hele camping blèrt, Lolo Ferrari als de seksueel onbevredigbare vrouw van de campingbaas, een ruziënd stel frietverkopers: niet bepaald publiek voor kunst met een grote K. Ducquoys weggelopen dochter verschijnt ook nog op de camping en dat zorgt voor een licht interessant sub-plotje. Maar net als La Vie Sexuelle moet Camping Cosmos niet gezien worden als een speelfilm. Het is een aaneenschakeling van absurditeiten, een parade van freaks waarin de Belgische volksmaatschappij flink te kak wordt gezet. Wel een leuke cast: Arno, Jan Declair, Lolo Ferrari en een leuzenvervende Herman Brusselmans geven Camping Cosmos beetje toegevoegde waarde.

Belabberd

De extra’s op beide dvd’s zijn van een belabberd niveau en dito relevantie. Docufilmpjes over de opening van het museum van de vrouw en enkele van een van de capriolen van Bucquoy (zijn arrestatie op de grote markt in Brussel). Verder een feature waarin Bucquoy een taartgooi-incident naspeelt en een verslag van Bucquoy met Lolo Ferrari op het filmfestival in Cannes. Ik kan me niet voorstellen dat hiervoor geïnteresseerden zijn, maar het vult de achterkant van een dvd-hoesje wel wat op. Het is voor een filmfreak geen doodzonde deze films van Bucquoy buiten zijn collectie te laten, maar voor een paar uurtjes vermaak kunnen ze er prima mee door.