Guardians of the Galaxy

Peter Quill (Chris Pratt; The Lego Movie), beter bekend (door hemzelf) als Star-Lord, is een ruimteboef die wordt ingehuurd om een mysterieus voorwerp te vinden. Er zijn echter meer kapers op de kust en binnen de kortste keren vindt hij zich in een ongemakkelijke alliantie met mensachtige aliens, een boommens en een pratende wasbeer. Samen moeten zij verhinderen dat een buitenaardse legercommandant een hele planeet uitroeit.

Verwarrend en summier uitgewerkt

Guardians of the Galaxy doelt het mystieke aspect van het Marvel-universum wat te verdiepen. Sinds Iron Man is het universum met elke nieuwe film stukje bij beetje uitgebreid met nieuwe personages en locaties. Guardians of the Galaxy is daarin de grootste sprong tot nu toe en dat eist af en toe veel van het publiek. Na The Avengers wisten we dat er aliens in deze wereld bestaan, maar nu worden we getrakteerd op verschillende nieuwe planeten, rassen en wezens die allemaal hun eigen naam en achtergrond hebben. Het is makkelijk om het overzicht te verliezen wanneer ze allemaal tegelijkertijd geïntroduceerd worden. Daarnaast zorgt de buitenaardse setting ervoor dat de verbinding met de andere Marvel-films, op een paar easter eggs na, erg summier is.

Daarnaast maken de filmmakers niet optimaal gebruik van de nieuwe wereld om hem interessant in te vullen. Visueel ziet alles er wederom fantastisch uit, vooral de wasbeer Rocket (stem van Bradley Cooper; The Hangover), maar veel personages krijgen nauwelijks een degelijke uitwerking. De slechterik Ronan (Lee Pace; The Hobbit) wordt beter gepresenteerd dan gerealiseerd en bijna alle secundaire personages, zoals dievenleider Yondu (Michael Rooker; The Walking Dead) zijn ronduit saai. Dit is het ergst bij Drax – een alien die geen metaforen kan begrijpen – omdat hij een van de vijf hoofdpersonages is. Zijn personage is zo tweedimensionaal dat hij de hele film lang niets meer wordt dan zijn schamele achtergrond en deze ene grap. Keer op keer knaagt het gevoel dat bij veel personages het uiterlijk belangrijker is dan het innerlijk.

Humor boven alles

De enige personages die wel uitstekend zijn uitgewerkt zijn Star-Lord, Rocket en boommens Groot (stem van Vin Diesel; The Fast and the Furious-reeks). Dit is geen toeval. Zij zijn namelijk niet alleen hoofdpersonages, maar ook de belangrijkste bron van het constante spervuur aan grappen. Guardians of the Galaxy is duidelijk een film die humor boven alles stelt en daar uitstekend mee om weet te springen. Grappen (de meesten geslaagd) volgen elkaar in hoog tempo op. De hoge grapdichtheid zorgt er echter wel voor dat de enkele emotionele of episch-spannende momenten niet zo overkomen als ze bedoeld zijn, ondanks dat ze er visueel prachtig uitzien. Het acteerwerk (vooral Pratt en de stemacteurs) is geweldig en valt precies samen met de toon van de film.

Guardians of the Galaxy valt qua humor en visuele stijl precies samen met de eerdere Marvel-films en geeft net genoeg informatie over dat universum om essentieel kijkvoer te zijn voor iedereen die alle hierop volgende films wil begrijpen. De emotionele lading en gravitas die de andere films hebben (sommigen meer dan anderen) ontbreekt echter. De actie is geweldig, maar door de grappige, zelfspottende toon voelt het nooit alsof er veel op het spel staat. Het is de vraag of Marvel misschien toch iets te snel naar een van de vreemdere, minder bekende comicgroepen is gesprongen. Guardians of the Galaxy is een leuke ruimtekomedie, maar een middelmatige superheldenfilm.