Blade II: Bloodhunt

Meestal begin ik mijn recensies met een schets van het verhaal. Welnu, ik kan kort zijn. Blade slacht wat, slacht nog meer, komt te weten dat er gemuteerde vampiers zijn, en sluit zich aan bij een vampier-SWAT-team om die gemuteerden af te slachten. Tijdens het slachten is er de plotontwikkeling: uiteraard is iemand binnen het team fout, en dit houdt in dat onze held een paar keer bijna een kopje kleiner gemaakt wordt. En hoe lost Blade dit alles op? Juist, door heel creatief het alfamannetje uit te hangen, en nog meer te slachten. Zucht, op deze manier komen comics bij het grote publiek nooit van het stigma af dat ze veel te simplistisch zijn. Juist het stijlvolle van de vampierlegende mist hier een beetje.

Actie, actie en nog eens actie

Van een spetterend verhaal moet Blade II het dus niet hebben, maar waarvan dan wel? Het antwoord op deze retorische vraag is natuurlijk: actie en levensgrote special effects. Was Blade I qua actie en gore hier en daar behoorlijk heftig, in deel twee zijn de remmen eraf, en is het aantal kogels en klappen niet te tellen. De gevechten hebben qua filmtechniek duidelijk geleerd van The Matrix: Snipes haalt de meest fraaie capriolen uit. De actie is af en toe zo overweldigend dat het overzicht volledig zoek raakt, en je als kijker niet veel meer doet dan naar chaotische maar mooie plaatjes kijken.

Een romance, of zoiets

Tussen de bedrijven door probeerden de schrijvers nog een liefdesplotje ertussen te schuiven. Blade krijgt gevoelens voor een vrouwelijke vampier. Halverwege de film merkt een vriend van Blade op dat Blade wel erg close wordt met die vampier. Huh? Close? Heb ik iets gemist of zo? Drie of vier nietszeggende blikken over en weer, die hooguit een seconde of twee duren, geven de opbouw naar deze zogenaamde romance aan. Natuurlijk was het best interessant om Blade gevoelens te laten krijgen voor een vampier, het soort dat hij doorgaans uitmoordt. Verhaaltechnisch had er veel ingezeten, maar de schrijvers laten deze mogelijkheden voor een inner struggle compleet links liggen. Gemiste kans.

Bloedarmoede

De onvermijdelijke en verrassend bedoelde wending zal de kijker waarschijnlijk jeuken. Na het eerste uur heeft hij het zoeken naar een verhaal in deze actiechaos al opgegeven, en een wending in het verhaal komt hierdoor alleen maar plichtmatig over. Blade slacht vrolijk door naar het einde, om zich op te maken voor een nieuw deel. Voor de liefhebber van spetterende actie is Blade II een hapklaar tussendoortje, maar de liefhebber van de meer stijlvolle vampierfilm ziet zijn dorst niet gestild. Blade II heeft last van bloedarmoede.