Ten out of ten for style

Arthur Dent (Martin Freeman) denkt dat zijn dag niet erger kan worden als zijn huis wordt gesloopt. Wanneer zijn beste vriend Ford Prefect (rapper Mos Def) een alien blijkt te zijn en ook nog eens aankondigt dat de aarde zal worden vernietigd om plaats te maken voor een intergalactische snelweg, weet de arme Arthur niet wat hem overkomt. Gelukkig weet Ford voor hem en zijn vriend een lift te regelen en ontsnappen ze van de aarde vlak voor deze ontploft. Als ze vervolgens aan boord belanden van een door de president van het universum Zaphod Beeblebrox (Sam Rockwell) gestolen ruimteschip volgen de benarde situaties zich in hoog tempo op. Hun enige houvast is de tip: Don’t panic!

Valkuilen

Bij boekverfilmingen is het altijd maar afwachten hoe het resultaat er uit zal zien. Fans van het boek klagen vaak dat er te veel is veranderd en vinden de filmversie te oppervlakkig. Aan de andere kant kan er ook juist te weinig aan de filmversie gesleuteld zijn, zodat het bijna een sport wordt om door het eindresultaat heen te komen. De filmversie van The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy weet beide valkuilen moeiteloos te omzeilen. De film zit boordevol tekst, personages en humor rechtstreeks uit het boek, die fans met veel plezier zullen herkennen. En ook al is het verhaal aangepast voor de film en zijn er verschillende nieuwe personages te zien, allen blijven trouw aan de stijl van Adams. Tegelijkertijd zullen ook mensen die nog nooit van het boek hebben gehoord zich geen moment vervelen.

The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy begint met een door dolfijnen gezongen lied genaamd So long, and thanks for all the fish. Het bizarre en ook nog eens verbazingwekkend catchy nummer met de gelijknamige titel van één van de vervolgen op The Hitchhiker’s Guide zet meteen de toon voor de film. Het slaat eigenlijk nergens op en is totaal over the top, maar daardoor des te grappiger. De excentrieke personages en de typisch Britse humor en het sarcasme die van onder andere het boek zo’n succes maakten, geven ook de film net dat beetje extra.

Pooierachtig

Iets dat zeker apart moet worden genoemd, is de stijl van de film. De hele look is simpelweg geweldig. Van de depressieve robot Marvin tot de ruimteschepen en aliens: het is duidelijk dat er veel aandacht (en geld) is besteed aan de decors en garderobe. De hoofdpersonen zien er bijzonder cool uit, ondanks het feit dat ze de hele film gehuld gaan in pooierachtige outfits met citruspers op het hoofd, regenjas met handdoek om de nek en pyjama met badjas. In de woorden van Zaphod Beeblebrox: “Ten out of ten for style”.

Het is Garth Jennings wonder boven wonder gelukt om zijn hoofd boven water te houden – niet lullig bedoeld, maar een videoclip is nou eenmaal net iets anders dan een big budget science fiction film gebaseerd op een wereldberoemd en geliefd boek. De filmversie van The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy is excentriek en grappig, bizar en avontuurlijk en blijft op succesvolle manier trouw aan het boek, zonder daarin door te slaan. Dankzij de uitstekende vertolkingen van de goedgekozen cast, de typisch Britse humor en de coole look is The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy zeker één van de geslaagdere boekverfilmingen.