Luchtige komedie

Wanneer Dick Harper (Jim Carrey) gepromoveerd wordt tot hoofd communicatie bij het bedrijf Globodyne, zijn hij en zijn vrouw Jane (Téa Leoni) door het dolle heen. Eindelijk hoeven ze zich geen zorgen meer te maken over geld en kan Jane stoppen met werken om thuis te moederen over zoontje Billy. Helaas blijkt dit toekomstbeeld al snel een illusie, want de volgende dag gaat Globodyne op verdachte wijze failliet. Aangezien Jane haar baan al heeft opgezegd, staan de Harpers er beroerd voor. De eerste maanden kunnen ze nog redelijk in hun behoeften voorzien, maar wanneer het water hun echt aan de lippen staat, lijkt het criminele pad onvermijdelijk.

Jim Carrey

Als je het origineel uit 1977 met George Segal en Jane Fonda niet kent, denk je bij zo’n titel toch snel aan een hopeloos flauwe komedie. Als je dan ook nog hoort dat Jim Carrey de hoofdrol speelt, verwacht je hoogstwaarschijnlijk niet veel meer dan een lange aaneenschakeling van hysterisch gebekkentrek en slapstick-achtige situaties. Te beweren dat hier sprake is van het tegendeel is onjuist. Vanzelfsprekend is Dick Harper een neuroot en natuurlijk zie je hem af en toe aan een plafond of uit een auto vol met graszoden hangen. Maar in vergelijking met films als The Mask en Ace Ventura, houdt Carrey zich hier behoorlijk in. Zijn lollige gedrag is dan ook niet de kapstok waaraan de film wordt opgehangen. Met andere woorden: ook voor Carrey-haters kan de film zeer vermakelijk zijn.

Douchen onder sprinkler

Het vermaak van deze film zit hem niet in doldwaze grappen, maar in de originaliteit van de situaties. Zoals de scène waarin het hele gezin – om geld te besparen – met zijn drieeën gaat douchen onder de tuinsprinkler van de buren. Of die waarin ze een soort van smartshop beroven die volledig verlicht wordt door blacklight (wat er erg geestig uitziet). De scène waarin Jane als proefdier een botox-behandeling ondergaat, is echter hilarisch. Met haar droogkomische acteerspel vormt Téa Leoni de perfecte tegenpool van Carrey. De hele film lang blijft ze als Jane sterk. Ook Alec Baldwin en Richard Jenkins (Nathaniel Fischer uit Six Feet Under) zijn goed als directeur Jack McCallister en dronkenlap Frank Bascombe.

Enron-schandaal

Interessant gegeven is dat het failissementsverhaal uit de film gebaseerd is op het Enron-schandaal uit 2001 dat talloze Amerikanen financieel aan de grond deed belanden (hierover verschijnt volgende maand ook de documentaire Enron: The Smartest Guys in the Room). Hiermee halen de makers flink uit naar het Amerikaanse bedrijfsleven, waar directeuren geregeld genadeloze trucs uithalen om zichzelf te verrijken. Ondanks dit blijft Fun With Dick and Jane gewoon een luchtige komedie, die tot het (vernuftige) einde blijft amuseren.