Seks, drugs en wannabe’s

Een New Yorks stelletje ruilt hun stadsleven in voor een hippiegemeenschap. Het gras blijkt echter ook daar niet groen genoeg. Wanderlust neemt je mee op een amusante psychedelische trip met hier en daar een diepe kuil.

Het getrouwde stel George (Paul Rudd) en Linda (Jennifer Aniston) hebben net een veel te dure studio gekocht in hartje Manhattan wanneer George zijn baan kwijt raakt. Als Linda ook haar documentaire over gemartelde pinguïns niet kan verkopen, besluit het overwerkte en gestresste stel New York achter te laten en in te trekken bij de broer van George in Atlanta. Onderweg komen ze terecht in Elysium, een hippieachtige leefgemeenschap met uiteenlopende, vrijdenkende mensen. George en Linda besluiten hier twee weken te blijven, wat ertoe leidt dat niet alleen hun eigen kijk op de wereld, maar ook hun relatie veranderd.

Onvolwassen humor
Elysium is de tegenpool van Manhattan met zijn anti-economische, vegetarische, alle-tijdmentaliteit en vrije liefde. De tegenstellingen van beide culturen worden door middel van vele clichés overduidelijk gemaakt. Waar het leven in New York snel, druk, luidruchtig en duur is, is het leven in Elysium traag, kleurrijk, vrij en open. De uitgebreide cast voldoet ruim aan alle clichés: van de wijnmakende schrijver en nudist Wayne (Joe Lo Truglio) tot de alfaleider van het groepje Seth (een onherkenbare Justin Theroux), maar voegt aan die clichés onverwachts ook een amusant laagje toe. Theroux zet zijn karakter humorvol neer zonder dat het irritant wordt. Helaas kan dat van Wanderlust zelf niet gezegd worden. Want zoals het een onmisbare Apatow-productie betaamt, is de humor niet van de hoogste plank. Het is soms tenenkrommend slecht.

Hoewel de Apatow-clan, waar Paul Rudd een onderdeel van is, in de afgelopen jaren ook succesvolle films heeft afgeleverd (The 40-year-old Virgin en Knocked Up) komt er op een gegeven moment toch een grens aan de onvolwassen mannen van rond de 40 die alleen kunnen grappen over seks, drugs, pies en poep. Het dieptepunt wordt bereikt wanneer Rudds personage tegenover de spiegel staat en op uiterst grove wijze een veel te lange, onnodige monoloog houdt over zijn geslachtsdeel. Er schuilt geen humor in zulke vulgaire grappen of naaktscènes, maar daar denken de veertigers van Wanderlust kennelijk anders over. Gelukkig bestaat de film niet alleen maar uit smakeloze humor en platte dialogen. Nieuw aan deze Apatow-productie zijn de satirische momenten en de goed getimede net iets te lange pauzes die duidelijk de meeste lachers op de hand krijgen.

De liefde overwint
Het eerste halfuur van Wanderlust zit vol met zulke momenten die een glimlach op je gezicht toveren, zoals de scène waarin George letterlijk in slaap valt op Linda. De goede chemie tussen Rudd en Aniston zet een leuk overtuigende koppel neer dat ongegeneerd ruziet in de auto of in een kamer vol mensen. Hoewel er meerdere subverhalen zijn, blijft hun relatie de rode draad in de film. Toch is het vooral de wirwar van bombastische kleuren en personages dat Wanderlust een leuke film maakt.