Doorwrochte horror

Jan Doense, brein achter zulke producties als De Nacht van de Wansmaak en het Amsterdam Fantastic Film Festival, heeft sinds kort zijn eigen mini-labeltje bij distributeur Living Colours Entertainment. Onder de titel Mr. Horror Presents verzamelt hij nieuwe horror met klassieke monsters als vampieren, zombies en plagen. In Possessed (Besat, 1999) van regisseur Anders Rønnow Klarlund (ook van Strings en How to Get Rid of the Others) wordt het aloude bezeten-zijn op verrassend originele manier opnieuw ten tonele gevoerd.

Kopenhagen, 1999. Er arriveert iets duisters in Denemarken. Het arriveert per vliegtuig, maar wat het precies is, daarover laat de regisseur de Kopenhagenaren en kijker vooralsnog in het ongewisse. In het universitair ziekenhuis gaat het leven in ieder geval gewoon door. De ambitieuze viroloog Søren (Ole Lemmeke) krijgt daar een onverklaarbaar geval binnen. Een Roemeen, gevonden in de parkeergarage van het vliegveld, lijkt het eerste slachtoffer te zijn geworden van een onbekend virus, of misschien wel een demonische kracht! Ondertussen mengt pastoor Vincent Monreau (de genotvolle huiveringen opwekkende Udo Kier) levensgevaarlijke chemicaliën op provisorische gasstelletjes; en zoeken twee Kopenhaagse rechercheurs naarstig naar een Duitse pyromaan met een hekel aan Roemenen.

Bezeten

Drie verhalen naast elkaar, die pas op driekwart samenkomen: Possessed is slim opgezet. De verschillende lijnen zijn boeiend, en kunnen de film tot die kruising dragen, en wij krijgen uitgebreid de mogelijkheid om de karakters te leren kennen. Zo is Søren dusdanig ambitieus en vastberaden dat hij grafschennis pleegt om zijn onderzoek naar de mysterieuze ziekte te kunnen voortzetten.Vanwege die inzet gaat zijn relatie met de mooie Sarah kapot, maar wordt het ook aannemelijker dat Søren daarna zelf een pion wordt van de nog fanatiekere Vincent Monreau, ook op zoek naar het virus.

De Duitse Monreau wordt onderwijl opgejaagd door een duo rechercheurs (Ole Ernst en Niels Anders Thorn). Twee politieagenten, de één oud, de ander jong, dat doet denken aan dat andere horror-duo, Jean Reno en Vincent Cassel in The Crimson Rivers (2000); in deel twee van die franchise wordt er overigens ook nog gejaagd op een diabolische Duitser. En de gedachte van een boosaardige kracht die kan overspringen van mens op mens lijkt weer veel op de intrige van Fallen (1998), waarin Denzel Washington een seriemoordende, van mens tot mens hoppende demon (Azazel) moet tegenhouden. Possessed is dus prima horror, want in dit gebied ligt, net als bij kunst, de kwaliteit niet in de vernieuwing maar in de behandeling van vastliggende bestanddelen.

Hard werken

Bij zo’n benadering moet je wel de balans in de gaten houden, want zo’n vast bestanddeel wordt snel een uitgesleten cliché. Als bijvoorbeeld Monreau onderdeel is van een geheim genootschap genaamd The Chosen (welk eeuwenoud Europees gezelschap neemt nu een Engelse naam aan?), bekruipt de kijker het gevoel dat Rønnow Klarlund in bepaalde verhaalelementen iets meer tijd had mogen steken. Nu is die tijd gelukkig voornamelijk goed besteed: aan de geloofwaardige relaties tussen de karakters, én aan de mooie cinematografie, vol visuele trucjes, intieme over-the-shoulders, kleurenspel en lijnenwerk. En aan de stunts. In de interessante making of volgen we hoeveel werk er gaat zitten in een shot van vijf seconden, en hoe weinig computerwerk in deze film zit. Dat vertaalt zich in, bijvoorbeeld, een crew bibberend in de Roemeense sneeuw; of steractrices die met brandwerende zalf onder een kast geklemd raken. Possessed is een intelligente, doorwrochte en gevoelige benadering van het gegeven. Zo’n degelijke productie maakt nieuwsgierig naar Doenses andere keuzes, zoals het eveneens Scandinavische Frostbite (2006; over onderkoelde vampiers) en het ambachtelijk gebakken The Roost (2005; vleermuizen terroriseren het Amerikaanse platteland). Horrorfans, prijs uzelf gelukkig! Een nieuw Nederlands label, alleen voor jullie.