Pretentieuze geweldsporno

Vorig jaar besloot de debuterende Deen Anders Morgenthaler om een duit in het zakje te doen van het pornodebat. In zijn animatiefilm Princess wordt een klein meisje bevrijd uit de klauwen van monsterlijk pornovolk, en wel door de broer van haar moeder, een voormalige priester. Deze man begint vervolgens met goddelijke inspiratie een eenzame en bloedige kruistocht tegen de pornografen om de naam van zijn vroeg gestorven zus (de moeder van het kind, en een gevierde pornoster) te zuiveren. Ondertussen kampt hij met een schuldcomplex over zijn eigen aandeel in de familiegeschiedenis.

Sensationeel

Familiewraak, een religieuze invalshoek, de invloed van zedeloosheid op een klein meisje – pretenties alom. Maar Morgenthaler is er de man niet voor om zulke zaken serieus te nemen. Zijn film is namelijk een kille en wrede actiefilm, die een nauwelijks ontwikkelde afschuw van porno als legitimatie gebruikt voor brute moorden. De enige reden dat Princess een animatiefilm is (ook al bestaat hij voor een deel uit gefilmd materiaal), is dan ook dat Morgenthaler er niet mee weg zou komen om zulke zaken op celluloid vast te leggen. Nu is de kijker met de gewelddadigere exponenten van de Japanse anime wel wat gewend op het gebied van intense geanimeerde actie, dus opzienbarend is de film ook in dit opzicht niet. Maar wat veel fouter is – aanstootgevender dan een doorsnee pornofilm – is dat de regisseur wel een serieuze poging doet om de kijker mee te laten leven met de priester, die met volle morele overtuiging (en met steeds ongeloofwaardigere efficiëntie) de pornomannen een voor een afslacht. Hij laat het kind zelfs een van hen molesteren, en hier wordt pijnlijk duidelijk hoe hypocriet Princess is. Dit is voor een groot deel pure geweldsporno, in kille decors en met harde kleuren akelig uitgebeeld, maar niet minder sensationeel.

Strip

Een pretentieus en moreel onverdedigbaar werkje dus, op het afgelopen IFFR door critici vreemd genoeg serieus genomen, maar in ieder opzicht abject. Het feit dat de regisseur mede-auteur van de grove en bloederige stripreeks Wulffmorgenthaler is, suggereert een weinig ontwikkelde visie. Het voortdurende debat over de porno-industrie verdient in ieder geval een serieuzere en oprechtere benadering.