Film / Films

Vederlichte ziel

recensie: 21 Grams

De titel van 21 Grams verwijst naar het gewicht dat een mens zou verliezen op het moment dat de dood intreedt en de ziel het lichaam verlaat. Dit uitgangspunt suggereert dat regisseur Iñárritu (vier jaar geleden in één klap beroemd geworden met Amores perros) een filosofisch georiënteerde film heeft willen maken met bespiegelingen over leven en dood en de diepere vragen des levens. Een gewaagd en pretentieus uitgangspunt, dat hij uiteindelijk niet weet waar te maken met deze film. 21 Grams is namelijk eerst en vooral een film over de gevolgen van een noodlottige gebeurtenis in de levens van drie mensen, bij wie de spiritualiteit hen gedurende de film meer en meer in de steek laat.

~

Sean Penn speelt de rol van Paul, die een relatie in verval onderhoudt. Zijn vriendin heeft een kinderwens maar Paul heeft niet lang meer te leven vanwege een steeds slechter functionerend hart. Benicio del Toro is Jack, een ex-gedetineerde, die zich heeft bekeerd tot God en probeert te leven naar Zijn woord en dit ook tracht over te brengen op zijn vrouw, kinderen en anderen. Naomi Watts heeft de rol van Christina, getrouwd en moeder van twee kinderen en worstelend met een drugsverleden. Aanvankelijk hebben zij niets met elkaar te maken, maar door een tragisch ongeluk worden de levens van Jack, Paul en Christina met elkaar verbonden.

Loodzware ambities

In niet-chronologische volgorde wordt op adembenemende en uiterst serieuze wijze verteld wat hen bindt en hoe zij met elkaar te maken krijgen. Heden, verleden en toekomst worden door elkaar getoond, wat de kijker dwingt zeer geconcentreerd het zich langzaam aandienende drama te ontrafelen. Helaas bevat de film veel te weinig humor, waardoor de loodzware ambities van de regisseur nauwelijks worden gerelativeerd.

~

De kracht van de film bestaat uit de vertelvorm, die aanvankelijk spanningsverhogend werkt. Deze spanningsboog blijft echter niet tot het einde van de film gehandhaafd. Zodra meer en meer bekend wordt wat de hoofdpersonen met elkaar verbindt, valt de subtiel opgebouwde spanning weg. Wat dan overblijft zijn de acteerprestaties van de drie hoofdpersonen die in fraaie dialogen het hele scala aan menselijke emoties tonen en er op voortreffelijke wijze in slagen te laten zien wat lichamelijke aftakeling (Paul), intens verdriet (Christina) en verterende schuldgevoelens (Jack) met een mens kunnen doen.

Vederlicht

Dan blijkt dat 21 Grams vooral gaat over menselijk falen, verlies, wraak, schuld en geweld en zijn de hoogdravende pretenties en de grote vragen des levens al lang uit de hoofden van Jack, Paul en Christina verdwenen. Dan geldt voor hen alleen nog dat zij moeten zien te overleven in een gevecht op leven en dood. Hierbij heeft Iñarritu gemeend zelfs een revolver te moeten opvoeren om de spanning in stand te houden, wat alle spirituele pretenties van de film genadeloos onderuit haalt. Daardoor vervalt 21 Grams in een doorsnee actiefilm, ondanks de serieuze pogingen van Iñarritu om de levensvragen te belichten en ondanks de fascinerende en virtuoze verteltechniek en de sublieme acteerprestaties. En kan concluderend gesproken worden van een gemiste kans, want 21 Grams zal vederlichte houdbaarheid blijken te hebben.