Licht moraliserend spel met realiteiten
.
Wat is waar?
In Mary worden drie verschillende realiteiten op elkaar gestapeld. Ten eerste is er die van de film This Is My Blood. Ten tweede die van het basisverhaal met Ted, actrice Marie en regisseur Tony. Ten slotte is er de ‘echte realiteit’. Het laatste staat tussen aanhalingstekens, omdat het moeilijk te zeggen is of de interviews met de – echte – wetenschappers authentiek zijn of uit de pen van de scenarioschrijver komen. Dit spel met fictie en realiteit, maar ook de speculatie over de verhouding tussen Jezus en Maria Magdalena (zij het hier op een ander vlak), doen overigens erg denken aan The Da Vinci Code.
Moraliserend
Als Ferrara dan toch bezig was, had hij beter ook Dan Browns spanningsopbouwkunsten afgekeken. Sommige momenten doen je weliswaar even schrikken (tijdens één scène vlieg je zelfs bijna letterlijk op uit je bioscoopstoel), maar het einde zie je bijvoorbeeld van mijlenver aankomen. Dit einde is overigens ook een tikkeltje moraliserend. Wanneer die theorie over Jezus en Maria Magdalena er niet ingezeten had, was het een mooie, lange reclamespot voor de katholieke kerk geweest.Karikatuur
Forest Whitaker is op zich goed in zijn rol van rustige tv-presentator. Echter, op momenten dat Ted controle verliest, lijkt het alsof Whitaker zijn personage ook niet meer in de hand heeft, waardoor zijn spel te gemaakt overkomt. Ook het spel van Matthew Modine komt onecht over. De rol van gladde, zelfingenomen regisseur past hem niet. Door hem verwordt zijn karakter tot een karikatuur, wat op een gegeven moment gaat irriteren. Over Binoche valt eigenlijk niet heel veel te zeggen. We zien haar voornamelijk in de rol van Maria Magdalena in de film This Is My Blood, waarbij haar acteerprestaties volledig weggedrukt worden door stijf taalgebruik en lange lappen tekst.
Een kassucces lijkt er al met al dus niet in te zitten voor Ferrara. Tenzij hij nu begint met bidden, misschien.