Nog beter, nog spannender, nog gecompliceerder
Het tweede seizoen van de “real time” tv-serie 24 begint een jaar na die tragische dag die we in het eerste seizoen meebeleefden. Jack Bauer is op non-actief gesteld na de dood van zijn vrouw, en senator David Palmer is inmiddels president van de Verenigde Staten. De nieuwe serie van 24 afleveringen begint in alle rust. Op zijn vrije ochtend zit president Palmer lekker te vissen met zijn zoon. Maar 24 zou 24 niet zijn als er aan die rust niet snel een einde kwam. Er komt een bommelding binnen: terroristen uit een niet nader geïdentificeerd land in het Midden-Oosten hebben een grote kernbom het land binnengesmokkeld en dreigen die vandaag in hartje Los Angeles tot ontploffing te brengen.
Topprestatie
Want waar het eerste seizoen na tien afleveringen een beetje inzakte, weten de verschillende schrijvers en regisseurs seizoen twee continu op spanning te houden. Nergens verslapt de aandacht, nooit is een aflevering saai of voorspelbaar. Of te ingewikkeld, want hoewel er op elk gegeven moment tenminste vier belangrijke verhaallijnen parallel aan elkaar lopen, raken we als kijker de draad nergens kwijt. Dit is op zich al een topprestatie, en je waardering zal alleen maar toenemen als je beseft hoe lastig het is om zo’n serie, die zich op tientallen locaties afspeelt en talloze personages bevat, überhaupt te maken.
Hardhandig
Het enige waar ik me aan stoorde in 24 was de botte manier waarop de schrijvers met hun personages omgaan. Iemand die niet meer nodig is voor het verhaal, wordt vermoord of op zijn minst hardhandig afgevoerd. Het staat in schril contrast met de menslievende president Palmer, die bij wijze van spreken al natte ogen krijgt als hij hoort over de dood van een klein kind tijdens hevige rellen. Het is maar een klein puntje, maar het schrijversteam zou er goed aan doen evenveel respect te betonen aan hun personages als aandacht aan de structuur van de serie.Extra’s
Gelukkig hebben de makers van deze zevendelige set beter hun best gedaan dan bij de enigszins teleurstellende uitgave van het eerste seizoen. Disks een tot en met zes bevatten de 24 afleveringen, terwijl de zevende geheel gewijd is aan de extra’s. En dat zijn er nogal wat: vrijwel elke aflevering wordt vergezeld door een aantal verwijderde scènes. Dit zijn, in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten bij een zo zorgvuldig gestructureerde serie, geen losse flarden, maar vaak complete scènes die ook daadwerkelijk iets toevoegen aan het verhaal en de personages. Ze zouden naadloos in de officiële afleveringen gepast kunnen worden, en gelukkig krijg je als kijker die mogelijkheid ook. Wie ze liever apart ziet, kan de afzonderlijke scènes vanuit het dvd-menu bekijken. Petje af voor deze nette presentatie.
Logistiek
Daarnaast is per disk één aflevering voorzien van audiocommentaar. De belangrijkste mensen voor en achter de camera zijn aan elkaar gekoppeld in wisselende samenstellingen en dit levert meestal een leuk maar niet al te informatief commentaarspoor op. Voor degenen die benieuwd zijn naar de logistieke problemen die je bij het produceren van zo’n enome serie tegenkomt, bevat de zevende schijf nog een zeer uitgebreide documentaire in twee delen van bijna drie kwartier waarin we meekijken bij de voorbereidingen en opnamen van de laatste twee afleveringen van dit seizoen. Als je nog niet weet hoe de serie afloopt, is het verstandig deze documentaire pas te bekijken nadat je de serie hebt uitgekeken.
Het zal duidelijk zijn: het tweede seizoen van 24 is nog beter, nog spannender en nog gecompliceerder dan het eerste seizoen. Gelukkig hebben de regisseurs de touwtjes constant in handen en ontspoort de serie nergens. Ook de dvd-set is een verbetering ten opzichte van zijn voorganger, met meer extra’s en een betere presentatie. Het beste compliment dat we 24: Season Two kunnen geven, is dat we nu al uitkijken naar seizoen drie.