Eigentijdse whodunnit
True crime is een ongekend populair genre: als roman, film of serie én als podcast. Met pageturner Ik heb een paar vragen voor je speelt Rebecca Makkai in op deze hype en bekritiseert ze het genre tegelijkertijd.
Makkai’s eerste roman sinds haar bestseller Een stralende toekomst speelt zich af op de Amerikaanse kostschool Granby. Alumnus Bodie Kane is een succesvol true crime-podcastmaker en keert als gastdocent graag terug naar het prestigieuze instituut, waar ze lessenreeksen over film en podcasts maken geeft. Haar interesse in (onopgeloste) moordzaken komt niet uit de lucht vallen; tijdens haar laatste schooljaar wordt haar kamergenootje Thalia vlak na de opvoering van een toneelstuk dood aangetroffen in het zwembad.
Onderste kan boven
Hoewel al vrij snel de zwarte sportleraar Omar schuldig wordt bevonden, blijft het meer dan twee decennia later knagen aan Bodie. Is het wel terecht dat Omar, die zelf zijn schuld altijd heeft ontkend, hiervoor veroordeeld is? Of is er sprake van racistische vooroordelen en is de dader nog op vrije voeten?
Bodie is niet de enige die twijfelt aan Omars betrokkenheid bij Thalia’s moord. Op internetfora speculeren amateurdetectives erop los aan de hand van online circulerend beeldmateriaal van de bewuste avond. Niet geheel ontoevallig raken ook Bodies studenten in de ban van deze zaak. Als onderdeel van de cursus beginnen ze een eigen podcast met als doel de waarheid boven tafel te krijgen.
Thriller met een twist
Zoals het een detective betaamt, wil je als lezer vooral weten wie het gedaan heeft. Makkai voedt deze behoefte door tussen de hoofdstukken door verschillende potentiële daders en hun motieven te opperen, waarbij het ene scenario waarschijnlijker is dan de andere. Is Thalia’s toenmalige vriend, de manipulatieve Robbie Serenho, misschien te snel vrijgepleit? In veel gevallen moet de dader immers in de familiaire sfeer worden gezocht.
Het is lastig om Ik heb een paar vragen voor je weg te leggen. Als het boek al een detective is, dan is het een moderne take op het genre, een die daarnaast de tijdgeest goed weet te vangen. Tegelijkertijd levert Makkai kritiek op het True crime-genre. Hoe gezond is het dat we zo massaal smullen van andermans leed? In het bijzonder wanneer dat leed jonge, knappe en veelal witte vrouwen wordt aangericht. Makkai zet ons een oncomfortabele spiegel voor.
