Op zoek naar een tekening

De stijl waarin het verhaal is gevat, laat zich niet makkelijk omschrijven. Door gebruik te maken van verf, gewassen inkt, krijt en collages is het in ieder geval gelukt het album de juiste paranoïde sfeer mee te geven. Er is zelfs hier en daar met fotografie geëxperimenteerd, waardoor een interessante dieptewerking is bereikt. Ook de vele actiescènes zijn op een haast filmische wijze vormgegeven, wat het leesgenot ten goede komt.

Prometheus

De teneur van het verhaal krijgt een mythische lading zodra de afgebeelde man op de prent wordt ‘ontmaskerd’ als Prometheus, de mensenvriend die het vuur van de goden stal en het schonk aan de stervelingen. Als straf werd hij vastgebonden aan een rots. Overdag rukte een roofvogel zijn lever uit zijn lichaam. Telkenmale groeide dit orgaan ’s nachts weer terug, waarna de volgende dag de foltering werd hervat. Dit duurde voort tot Hercules de roofvogel met een pijl doodde en Prometheus bevrijdde.

Vrijstad

Leon Kupka raakt geobsedeerd door deze vreedzaam glimlachende Prometheus. Zijn queeste voert hem langs de zelfkant van het leven, waar hij wordt nagezeten door het genadeloze gezag, en hem uiteindelijk laat kennismaken met de bewoners van de vrijstad. De ondergrondse wereld, waar de vijanden van het systeem hun toevlucht hebben gezocht in de hoop op betere tijden. Aan het eind van het verhaal staat Leon Kupka eindelijk oog in oog met de originele tekening.
Een baken ‘voor diegenen die voortgejaagd en afgemat zijn.’

Dromer

Toch kun je tijdens het lezen een gevoel van onbehagen niet van je afzetten, hetgeen nog versterkt wordt door het pretentieuze slotakkoord. Wat hier aan de hand is? Niets minder dan de geloofwaardigheid van de protagonist is hier in het geding. Dit ligt met name aan de gebrekkige uitwerking van de psychologische aspecten. Nergens komen we echt tot de kern van Leon Kupka. Wat drijft hem tot deze krankzinnige zoektocht? Voor een dromer die niets te verliezen heeft en enkel gedreven wordt door een fatalistisch wereldbeeld, is hij te berekenend.

Elite

Dit euvel is eveneens te bespeuren bij de antagonisten die het verhaal bevolken. Roelof Wijtsma heeft er voor gekozen de spanning tussen de karakters enkel aan te stippen. Hierdoor worden veel beloftes niet ingelost. Was dit wel gebeurd, dan zou het verhaal zeker aan kracht hebben gewonnen. Ook de beweegredenen van de heersende elite blijven in nevelen gehuld.

Excuses

Tekenend is het dat Christo Bijlsma, de bedenker van het verhaal, naderhand aangaf geen weet te hebben gehad van de publicatie van het album. Pas toen hij contact had opgenomen met de uitgever, kreeg hij bericht van Roelof Wijtsma. Deze bood zijn excuses aan voor de gang van zaken. Wat de schrijver echter meer stoorde waren de vele wijzigingen in de definitieve versie. Veranderingen die, naar zijn mening, de consistentie uit het verhaal hebben gehaald, waardoor het geheel vaag en ondoorgrondelijk is geworden. Het maakt je nieuwsgierig naar de oorspronkelijke plot. Wellicht had Getekend in de originele versie nog meer indruk achtergelaten.