Acrobatische balans

~

In Murray’s jeugdboek ontbreekt het Cedar bepaald niet aan verbeelding, zowel in haar hoofd als op papier. Tussen de geschreven teksten door krijgen we een indruk van haar omgeving door de vele tekeningen die het boek rijk is. Cedar is de belichaming van individualisme, een meisje dat niet bang is buiten de grote groep te vallen. Samen met haar vrienden probeert ze iets unieks te creeëren door een acrobatische uitvoering. Cedar is een tiener in een Australische multiculturele samenleving, waarin de italiaanse Caramella Zito haar beste vriendin is, waarin de vijftig jaar oude Oost-Europese Ricci bij haar sociale groepje hoort. Samen met haar hond Stinky struint Cedar B. Hartley graag de buurt af. Ze “vermijdt de hoofdstroom van de straatactiviteiten en wordt naar de kliekjes toegedreven.”

Alles gaat zijn gangetje tot Stinky vermist raakt. Na het verspreiden van posters staat ineens Kite bij haar op de stoep, een jongen die haar haar hond terugbezorgt. De twee hebben veel gemeen, en dan ontdekken ze ook nog dat ze allebei een liefde hebben voor acrobatiek. Cedar woont bij haar moeder. Haar vader is dood en haar broer is weggelopen. Kite’s ouders zaten vroeger bij het circus, maar zijn nu gescheiden. Zijn moeder zit nog steeds bij het circus. Kite kan zwaaien in bomen, en dat wil Cedar ook wel kunnen. Kite geeft Cedar les in acrobatiek, wat hij weer van zijn vader en moeder geleerd heeft. Plotseling wordt Ricci’s hond ernstig ziek en heeft hij een operatie nodig. Kite en Cedar besluiten om een acrobatische uitvoering te doen om geld in te zamelen voor de operatie.

Nostalgie

Het is altijd een grote opgave om als volwassene een boek te schrijven vanuit het perspectief van een jonge tiener. Er zijn van die tienerboekenvalkuilen die bijna onvermijdelijk zijn en veel schrijvers trappen daar dan ook in. Omdat kinderen het boek moeten kunnen lezen, proberen schrijvers een simpele stijl aan te houden, die er dan meteen voor zorgt dat je het boek in nog geen twee uur uitleest. Daarnaast willen nostalgische herinneringen aan een tijd lang vervlogen nog wel eens in de weg staan als de schrijver zich een voorstelling wil maken van een jonge tiener. Helaas heeft ook Murray zich laten beïnvloeden door haar volwassen kijk op de wereld, waardoor het verhaal van Cedar een volwassen karakter krijgt. Er zijn geen grote onvolkomenheden, maar Cedar is toch duidelijk een product van een volwassen schrijver, die terugkijkt op haar jeugd. Vandaar dat Murray het boek ook Het bijna ware verhaal… heeft genoemd. Het is overduidelijk dat Murray een deel van haar eigen jeugd probeert te beschrijven in haar debuutroman, waarbij ze als volwassene haar jeugd aan het romantiseren is.

Balans

Cedar’s leven bestaat uit vragen, zoals het iedere tiener betaamt. Aan het eind van het boek komt haar broer weer opdagen en krijgt ze eindelijk antwoord op de prangende vragen die Cedar al jaren in haar hoofd heeft zitten over de dood van haar vader. Eind goed, al goed, zoals het een jeugdboek betaamt. Een jeugdboek heeft nu eenmaal als nadeel dat het voorspelbaar is, zeker als je het als volwassene leest. Maar ondanks het nostalgische en cliché-matige defect dat het kinderboek vertoont, is er duidelijk veel warmte in het verhaal, een gevoel van goede jeugdherinneringen.
Het is een verhaal over het vinden van balans in je leven, een verhaal over volwassen worden temidden van een multiculturele samenleving en het verstevigen van de band tussen familieleden. ä is een luchtig kinderboek waar vooral niet te zwaar aan getild moet worden. Cedar mag dan soms een beetje te volwassen overkomen en soms met haar hoofd in de wolken lopen, maar het is toch vertederend om de dagdromende Cedar á la Lana Monroe opkomt als Shirley Bassey waarbij ze volledig zelfverzekerd Walk on By begint te zingen, hoe dat ook mag klinken.