Wachten op de dood
De van oorsprong Iraanse striptekenares Marjane Satrapi (1969) maakte de afgelopen jaren internationaal furore met haar autobiografische serie Persepolis, die handelde over haar vlucht uit Iran als jong meisje. Dit indrukwekkende werk verscheen in Nederland in vier delen die weliswaar afzonderlijk te lezen waren, maar die toch beter tot hun recht kwamen als serie. Nu is er De muzikant, een afgerond boek dat doorgaat op de weg van Persepolis, maar dat iets universeler van karakter is.
Spelen met plaatjes
Het stervensproces van Nasser Ali kent drie soorten beelden. Scènes die zich in de tegenwoordige tijd van het verhaal afspelen, herinneringen aan het verleden van de hoofdpersoon en flash forwards. Het verschil tussen deze afbeeldingen is te zien aan de achtergrondkleur. Voor de herinnering is zwart gebruikt, terwijl het heden een blanco achtergrond heeft. De flash forwards die zo nu en dan te zien zijn, zoals de afbeeldingen over de toekomst van de kinderen van Nasser Ali, onderscheiden zich van de andere afbeeldingen doordat ze als enige in een kader staan. De tekenstijl van Satrapi is vrij sober. Er is weinig detail, maar dat is ook overbodig voor het begrip van het verhaal. De vertelstijl is duidelijk en helemaal niet overdreven. De auteur weet met weinig middelen maximale betrokkenheid van de lezer te bereiken.
Meester stripmaker
De muzikant is geen dik boek, maar toch moest ik het zo nu en dan aan de kant leggen. Het verhaal is namelijk heel aangrijpend en zo beeldend weergegeven dat het lezen ervan bijna pijn doet. Als je dan ook nog tussen de regels door leest dat het om de oom van de auteur zelf gaat en dus deels op feiten berust, wordt het helemaal hartverscheurend. Satrapi is werkelijk een meester in het vertellen in stripvorm, het is dan ook niet voor niets dat dit boek op het stripfestival in het Franse Angoulême de prestigieuze prijs voor het beste stripboek ontving. De muzikant is een meesterwerk dat niet mag ontbreken in de kast van iedere strip- of literatuurliefhebber.