Het heerlijke kroost van Louis de Bernières
Ongeveer een half jaar na de verschijning van zijn nieuwste boek, Vogels zonder vleugels, verscheen nu eindelijk de vertaling van het derde deel van Louis de Bernières’ Zuid-Amerika trilogie. Het was even wachten voor de lezers, die al in 2003 deel 1 en deel 2 kregen, maar het was het waard.
Het lastige kroost van kardinaal Guzman speelt net als De oorlog van Don Emmanuels edele delen en Het vrouwenleger van Señor Vivo in het niet-bestaande Zuid-Amerikaanse landje dat De Bernières voor deze gelegenheid verzonnen heeft. Maar hoewel het niet bestaat, zijn de gebeurtenissen niet onherkenbaar of louter gebaseerd op de rijke fantasie van de schrijver. Hij gebruikte diverse voorvallen uit de geschiedenis en vervormde die, om ze zo naar believen te kunnen gebruiken voor zijn verhaal. De katholieke kerk, die in dit derde boek centraal staat, is net zo corrupt en hypocriet als in de echte wereld en de kardinaal is net zo’n vies en tegelijk een beetje zielig mannetje als veel kerkdienaars.
Feest van herkenning
Louis de Bernières |
In Het lastige kroost van kardinaal Guzman komen veel personages uit de eerste twee delen terug en zo lezen we en passant verder over Don Emmanuels en Señor Vivo’s leven. Een feest van herkenning voor de fans, maar ook de nieuwe lezers zullen veel plezier beleven aan de soms uitermate vreemde personages en hun wonderlijke leven vol bizarre voorvallen. In zijn eigen, typische stijl met veel bijzinnen en bijvoeglijke naamwoorden beschrijft De Bernières zijn wereld op een zeer aanstekelijke manier: ontzettend beeldend en vaak erg grappig.
Het was het soort aji-saus die je de eerste paar happen niet proeft en die je vervolgens achter in de keel pakt en tot een soort paniekerige zwakzinnigheid brengt waarbij je naar je keel grijpt, half uit je stoel komt, erin terugvalt, met je vrije hand om je heen zwaait, gesmoorde geluiden uitstoot, hees om water roept, het in één teug achterover slaat, ontdekt dat water het alleen maar erger maakt en dan naar buiten rent om je in de rivier te storten, waaruit je verdwaasd, druipend van het zweet en schaapachtig lachend weer te voorschijn komt. Dolores deed goede zaken met dit gerecht[…].
Heerlijk verhaal
De Bernière’s taalgevoel is groot en je hebt als lezer vaak het gevoel dat je een Zuid-Amerikaanse schrijver als Marquez zit te lezen. Complimenten dus ook aan de vertaler! Het boek is doordrenkt met flauwe en vaak ook platte (al dan niet seksuele) grappen. Voor wie Kapitein Corelli’s mandoline, De Bernières’ grote bestseller, net uit heeft zal dat even wennen zijn. Maar ongetwijfeld zullen ook die lezers als een blok vallen voor dit oudere, maar net zo heerlijke en soms ontroerende verhaal vol humoristische en maatschappijkritiek!