Meisjesmemoires

De aanloop naar haar boek verliep wat anders dan dat van de meeste debutanten. Van haar uitgever ontving Dunham vorig jaar een voorschot van niet minder dan 3,7 miljoen dollar. Zo’n bedrag komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Voor degenen die Dunham niet kennen: twee jaar geleden brak ze wereldwijd door met haar tv-serie Girls, over de levens van vier twenty-somethings in New York. Ze zijn intelligent, begeven zich in hippe kringen, maar worstelen tegelijkertijd met de vraag wat ze toch in godsnaam met hun levens en met elkaar aan moeten. Dunham schrijft niet alleen de serie, die volgend jaar alweer aan haar vierde seizoen toe is, ze vertolkt ook de rol van hoofdpersonage Hannah Horvath.

Functioneel naakt
Hoewel haar alter ego in de serie nog worstelt met een literaire carrière, gaat het Dunham zelf wat voorspoediger af. Not that kind of girl is een vernieuwend soort biografie. Liefhebbers (en niet-liefhebbers trouwens ook) krijgen wat ze van Dunham verwachten: haar memoires van klein meisje tot succesvolle twintiger, gesorteerd op thema’s over liefde en seks, het lichaam, vriendschap, werk en ‘het grote geheel’. Haar verhalen zijn eerlijk en ongepolijst.

Nu is Dunham niet bepaald bekend geworden om haar bescheidenheid of preutsheid. Ze heeft de neiging om minstens één maal per aflevering van Girls haar kleren uit te trekken. Haar (zelfverklaarde) niet-perfecte uiterlijk is haar trademark geworden en in Not that kind of girl verlegt ze haar grenzen nog eens door ook allerlei lichamelijke en psychische kwalen uit de doeken te doen. Hier en daar rijst de vraag hoeveel de lezer echt wil weten, maar het is wel juist dit soort anti-glamour waar Dunham in uitblinkt.

Herkenbaar
Het leven van Lena Dunham staat ver af van het gros van haar lezers. Haar ouders, beiden kunstenaar, namen haar van jongs af aan mee naar galeries, waar ze een wit voetje bij grootheden als Cindy Sherman probeerde te halen. Dunham is zich bewust van haar bevoorrechte afkomst en weet er gelukkig de draak mee te steken. Toch is het knap hoe Dunham zo veel herkenbare situaties weet te schetsen. Haar worstelingen met vrienden, familie en jongens zijn universeel en ook goed te begrijpen als je niet in exclusieve New Yorkse kringen opgroeide.

Met Not that kind of girl heeft Dunham een prima verdienste geleverd. Girls-fans kunnen hun hart ophalen met alle achtergrondinformatie van hun heldin, maar ook voor de leek heeft Dunham genoeg te bieden. Het boek is tevens voorzien van talloze kleine grappige tekeningetjes die aansluiten bij haar verhalen. Ze zijn typerend voor Dunham, die zichzelf toch over het algemeen met een korreltje zout neemt.