Bestseller met flair verstript

Wie nog nooit van Khaled Hosseini’s De Vliegeraar heeft gehoord moet de afgelopen jaren in de jungle hebben gewoond. Het verhaal van de vriendschap tussen de Afghaanse Amir en zijn vriend Hassan bereikte miljoenen mensen en was het gesprek van dag. De film betoverde nieuwe massa’s en kreeg Oscarnominaties.

Afghaanse vluchteling
Voor degenen die het verhaal van De Vliegeraar desondanks nog niet kennen een korte samenvatting: Amir woont met zijn welgestelde vader in het Kabul van de jaren zeventig. Hij heeft een innige vriendschap met Hassan, de zoon van hun bediende. De vriendschap wordt verscheurd door een dramatische gebeurtenis. Wanneer de revolutie uitbreekt en de Taliban aan de macht komen, vlucht Amir met zijn vader naar de Verenigde Staten. Daar bouwt hij een nieuw leven op, totdat zijn verleden hem inhaalt en hij terug gaat naar Kabul om zijn jeugdzondes goed te maken.

Hosseini schreef De Vliegeraar met veel flair en een goed oog voor detail. Niet verwonderlijk: hij is zelf als 15-jarige uit Afghanistan naar de VS gevlucht. De Vliegeraar zit dan ook vol met weemoedige herinneringen aan een Kabul waar men nog vrij kon opgroeien en bevriend kon zijn met leeftijdsgenoten uit een andere etnische groep.

Integraal verstript

Door de vele beeldende details en de meeslepende beschrijvingen van onder andere de vliegergevechten is het niet vreemd dat er snel een verfilming kwam. Wel is het opmerkelijk dat er na acht jaar ook nog eens een grafische roman verschijnt. Wat voegt de verstripping nog toe dat boek en film niet konden leveren?

Het antwoord op deze vraag is eenvoudig: inhoud en kleur. Waar de film elementen van het boek achterwege moest laten wegens tijdsgebrek, is de verstripping integraal. Geen scène is gesneuveld, nergens is de inhoud opgeofferd aan tempo of de wens tot verfraaiing. Dit betekent niet dat De Vliegeraar vervalt in plaatjes bij de tekst, zoals wel het geval was met de verstripping van De Avonden. De Vliegeraar is een strip zoals een strip hoort te zijn: met tekstballonnen en slechts af en toe een tussentekst.

Nieuw Leven
De enige vrijheid die tekenaars Fabio Celoni en Mirka Andolfo zich veroorloven is een overvloedig kleurgebruik. Waar de roman regelmatig in drama vervalt en de film dit vertaalde in donkere momenten, is de strip een explosie van kleur en licht. Zelfs de gruweldaden van de Taliban voltrekken zich in het volle daglicht. De Vliegeraar spat van het papier af.

Soms schemert de Disney achtergrond van Celoni door in de enigszins karikaturale stijl, maar afgezien daarvan hebben Celoni en Andolfo een prestatie geleverd die in het genre van de boekverstripping zeldzaam is: een strip opleveren die meerwaarde geeft aan het origineel zonder het oorspronkelijke werk geweld aan te doen. Na acht jaar blazen zij De Vliegeraar weer nieuw leven in. Een mooiere manier kon Hosseini zich niet wensen.