Vriendinnen voor het leven

Hartsvriendin zien dat beste vriendinnen nog veel meer dan alleen lief en leed delen.

Hartsvriendin is de eerste thriller van Julia Crouch. Hiervoor heeft ze drie kinderboeken geschreven en schreef en produceerde ze toneelstukken. Het verleden van hoofdpersoon Rose speelt zich af in de stad waar ze zelf woont: Brighton.

Argwaan

Met de komst van Polly wordt niet alleen het rustige leven van Rose en Gareth overhoop gegooid, ook de dorpsbewoners zijn opgewonden over Polly’s verblijf. Voordat Polly naar Griekenland vertrok, was ze een gevierd zangeres die bekendheid door het hele land genoot en van wie Rose altijd de trouwe metgezellin was. De vrouwen delen een stormachtig verleden waarin, zeker voor Rose, een aantal geheimen begraven liggen die ze daar vooral wil laten. Ondanks dat is Rose blij met de komst van haar hartsvriendin, maar echtgenoot Gareth ziet Polly het liefst zo snel mogelijk gaan; hij heeft haar nooit gemogen.

Vanaf het moment dat Polly met haar opvallende verschijning aankomt in Engeland, verandert het leven van Rose. In het begin zijn het kleine details in de houding van Polly die Rose niet kan plaatsen, maar al snel verergert de situatie als Rose’ jonge dochter Flossie ziek wordt. Was er opzet in het spel? Na Flossies ziekbed gaat het snel bergafwaarts met de relatie tussen Polly en Rose. Rose begint zich steeds vaker af te vragen of ze Polly nog wel kan vertrouwen. Maar de echte argwaan komt veel te laat.

Passief

Op het eerste gezicht lijkt Crouch met Hartsvriendin een aardig geschreven thriller met een goed uitgedacht plot te hebben afgeleverd. Maar gaandeweg valt het geheel uit elkaar. Dat begint bij hoofdpersoon Rose, die werkelijk alles meegemaakt lijkt te hebben: verwaarlozing door haar ouders, een drank en drugs verleden, seksueel misbruik, een ongewenste zwangerschap, twee keer slachtoffer van inbraak, een straatroof en om het rijtje compleet te maken een depressieve man.

Voor iemand die zo veel meegemaakt heeft in haar leven, is Rose behoorlijk passief. Dat wordt goed geïllustreerd wanneer Polly Flossie laat spelen met Polly’s voorgeschreven antidepressiva en het potje op de een of andere manier open raakt. Als Flossie daarna van alles in haar mond stopt, is Rose’ enige reactie: ‘Weet je zeker dat je alle pillen hebt, Poll? Flossie stopt momenteel alles in haar mond.‘ Daarnaast heeft Crouch Rose opgebouwd uit vreemde tegenstrijdigheden: ze wil geen medicijnen slikken, omdat ze Flossie nog steeds de borst geeft, maar ze drinkt praktisch niets anders dan alcohol.

Medeleven

Niet alleen in haar gedrag is Rose passief en tegenstrijdig, dat is ze ook in de dialogen. Veel stukken in het boek lijken vooral aangepast aan het moment, en niet aan de personages. Op deze manier maakt Crouch het voor de lezer erg moeilijk medegevoel op te brengen voor de karakters. En omdat Rose bijna tot het laatst zo passief blijft, is het voor de lezer vooral een opgave om zich te identificeren met haar en haar keuzes. Ze lijkt vooral alles goed te willen praten en Crouch doet veel te laat een halfslachtige poging om duidelijk te maken waarom Rose zo is.

De enige bij wie Crouch echt consequent blijft, is Polly. Crouch krijgt het prima voor elkaar om haar manipulerende gedrag van klein naar groot uit te werken. Als de auteur eenmaal op het hoogtepunt is van Polly’s plannen, is het voor het hele gezin te laat. Omdat de meeste spanning in de opbouw van Polly’s gedrag en plannen ligt, is het jammer dat Crouch een abrupt einde aan haar verhaal breit, bijna alsof ze niet meer wist wat ze met het verhaal aan moest en er daarom maar gewoon helemaal mee ophield. Uiteindelijk maakt Crouch de belofte die de benaming ‘literaire thriller’ met zich meebrengt niet voldoende waar om de lezer tevreden achter te laten. Hartsvriendin is niet wat het had moeten zijn: een boek met een hart.