Boeken / Fictie

Schrijnend mooi

recensie: John Grisham (vert. Hugo Kuipers) - De wettelozen

Hij wordt gezien als de grondlegger van de legal thriller, werd uitgeroepen tot de best verkopende schrijver van de jaren negentig en zag een groot aantal van zijn bestsellers – o.a. A Time To Kill, The Firm en The Pelican Brief – verfilmd worden.

Uiteraard hebben we het hier over de succesvolle thrillerschrijver John Grisham. En deze Grisham is al weer toe aan zijn drieëntwintigste boekwerk. In de verhalenbundel De wettelozen neemt hij ons mee terug naar Ford County. Een omgeving die we nog kennen van zijn eerste boek A Time To Kill en andere verhalen.

Anders
In zeven verhalen die zich rondom het stadje Clanton afspelen, neemt Grisham ons mee naar gevangenissen, casino’s, senioren– en ziekenhuizen. Zoals gebruikelijk bij Grisham vormen deze plekken de achtergrond van een verhaal rondom de rechtsgang en het gezag. Normaliter speelt bij deze auteur de advocatuur een grote rol. Maar ook het gevecht van de kleine man tegen een kwaadaardige grotere macht.

In De wettelozen is de insteek net iets anders. Zoals de titel doet vermoeden, zijn het nu juist de personen die aan de verkeerde kant van het Amerikaanse rechtssysteem staan, die een hoofdrol opeisen. Het zijn deze keer de kleine criminelen, de sjacheraars en de zwendelaars die aan het langste eind trekken. Zo zien we de sullige Sidney Lewis het opnemen tegen het casino tijdens zijn lucratieve spelletjes blackjack. Een gevecht tussen de ‘David’ Sidney en de casino’s als ‘Goliath’. We weten allemaal hoe dat gevecht afgelopen is.

Personages
We maken in De wettelozen o.a. kennis met een niet zo succesvolle advocaat die op slinkse wijze een grote klapper weet te maken. We leren de gebroeders Graney kennen, die een laatste bezoekje gaan afleggen aan hun broer in de Parchman gevangenis. En in het laatste verhaal in de bundel komen we een met aids besmette homofiele man tegen, die naar zijn geboortedorp terugkeert. Een schrijnend pijnlijk, maar mooi en meelevend geschreven verhaal.

Maar we leren ook de hangjongeren van het plaatsje Box Hill kennen, die voor een verongelukte dorpsgenoot naar Memphis trekken om bloed voor hem te doneren. Vooral dit openingsverhaal ‘Bloeddonoren’ verrast de lezer door de toon die Grisham hierin hanteert. Met heerlijke afstandelijke humor leidt hij de jongens van de ene bizarre gebeurtenis naar de andere. In sneltreinvaart storten de jongens zich vanuit een stripclub, via een knokpartij en een schietincident in de problemen. Na kortstondig in hechtenis te hebben gezeten, kunnen ze dan uiteindelijk toch weer huiswaarts keren. De beoogde bloeddonatie loopt niet geheel zoals gepland.

Grisham presenteert in De wettelozen zeven vlot geschreven verhalen met steeds een andere en verrassende, invalshoek. Door de humor en de belichting van die andere zijde van de rechtsstaat, is het geen typische legal thriller geworden. Dat neemt niet weg dat De wettelozen een goede verhalenbundel is. De vlotte, humoristische, maar soms ook zeer persoonlijke beschrijvingen, zorgen ook ditmaal voor een page turner.