Een prettige kennismaking

Omdat weinig mensen Kordey kennen, geeft acteur en schrijver Ger Apeldoorn een kleine inleiding. Midden jaren negentig toog de in Zagreb geboren tekenaar naar de Verenigde Staten om aan de slag te gaan bij grote uitgever Marvel Comics, vooral bekend van hun X-Men–comics, Spider-Man en Avengers (Thor, Iron Man, Hulk en Captain America). Dat viel hem vies tegen: lang werken tegen een lage beloning. Nadat hij de comicsindustrie in de VS vergeleken had met slavernij mocht Kordey vertrekken, terug naar Zagreb.

Terug naar de oorsprong
Toen hij terugkwam in zijn geboortestad besloot hij zijn Europese achtergrond te omarmen en zich te werpen op het maken van stripboeken op een manier zoals die in Europa gebruikelijk is. Een groter formaat en geen strak maandelijks uitgavenschema, maar een schema aangepast aan de maker. Kordeys magnum opus werd De verborgen geschiedenis, waarin hij een ander licht op de geschiedenis van de mensheid laat schijnen.

Met zes delen per jaar – niet alleen van De verborgen geschiedenis overigens – werkt Kordey aanzienlijk sneller dan andere stripmakers. Hoewel er dus aanbod genoeg is van zijn werk, is het niet bepaald makkelijk te vinden. Het stripboekgeschenk van 2013 is een uitgelezen kans om hem te leren kennen.

Familie

Hoofdpersoon in Texas Kid, mijn beste is tekenaar Radovan Brandt, zoon van stripgrootheid Tomislav Brandt. Tomislav heeft naam gemaakt met de strip Texas Kid. Als Radovan op een ochtend aan het werk is, staat de hoofdpersoon uit die serie opeens voor de deur, op zoek naar Tomislav.

De vraag van Texas Kid zorgt ervoor dat er een stortvloed van herinneringen loskomt. Zo krijgen we een biografie van Tomislav voorgeschoteld, tot aan het moment dat deze naam begint te maken als schrijver en tekenaar van Texas Kid. Een leven vol geweld en verstoorde dromen. Makkelijk heeft Tomislav het nooit gehad. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat hij afstandelijk is.

Goed geworteld
Qua stijl doet Texas Kid, mijn beste denken aan het werk van Jean Giraud (Moebius), vooral bekend van Blueberry. Net als de western Blueberry is Texas Kid, mijn beste getekend in een realistische stijl. Verschil is echter dat Texas Kid wat harder is, ruwer in het lijngebruik. Ook de afwezigheid van kleuren is een verschil. Kordey laat zien dat het leven in tekeningen niet afhankelijk is van kleurgebruik.

Dat Texas Kid, mijn beste eindigt met een cliffhanger is jammer, maar niet erg. Het werktempo van Kordey kennende zal het volgende deel niet lang op zich laten wachten. Dat volgende deel wordt – net als deel 1 – eerst op internet gepubliceerd. Daarbij is deze introductie een goed uitgebalanceerd verhaal, waarin we kennismaken met de belangrijke personages, vooral met de Tomislav – die vader is van beide andere personages, wat de oorspronkelijke titel (Texas Kid, maj brot,wat zo veel betekent als ‘mijn broer’) een ambiguïteit geeft die in het Nederlands verloren is gegaan.

Net zoals Radovan kennismaakt met zijn ‘broer’ Texas Kid, zo leren wij de vader kennen. En met die kennismaking leren we ook Kordey kennen. Hoewel hij het verhaal niet zelf geschreven heeft (dat deed Darko Macan), is hij wel volledig verantwoordelijk voor de bewerking tot strip. En die strip is goed gelukt. Er zij nergens afgeraffelde afbeeldingen, de opbouw klopt en er lijkt geen centimeter papier verspild te zijn.